ఏడుచేపల కథ - అంతరార్ధం

 ఈ కథ ఎందుకు పుట్టింది.!!

అనగనగా ఒక రాజు,
ఆ రాజుకు ఏడుగురు కొడుకులు..

ఏడుగురు కొడుకులు ఒకనాడు వేటకు వెళ్ళి ఏడు చేపలను వేటాడారు.

ఎన్నో అసహజాలు, అసంగతాలయిన సన్నివేశాలు ఉన్నా, ...

రీజనింగ్‌ అడగకుండా, ఆలోచించకుండా
వినే గొప్ప తెలుగు కథ
ఈ #ఏడు_చేపల_కథ..

నిజానికి రాజు గారి కొడుకులకు చేపలు వేటాడాల్సిన కర్మ ఏం పట్టింది.
అడవికి పోయి క్రూర మృగాలను వేటాడవచ్చు కదా!
అయినా ఎవ్వరూ
ఈ ప్రశ్న వేయరు.

చెరువుకు పోయి చేపలు తెచ్చారే అనుకుందాం.
వాటిని ఎండబెట్టడానికి, ఎండిన వాటిని ఎత్తి పోసుకోవడానికి వారి దివానుల్లో నౌకర్లే కరువయ్యారా...

నిజానికి ఈ ప్రశ్న
ఎంతో వ్యాలిడ్‌ ప్రశ్నే..
అయినా ఎవ్వరూ
ఈ కోణం నుంచి ప్రశ్న వేయరు.

అందుకే
ఈ కథను జాగ్రత్తగా గమనిస్తే,
చదువుకుంటే అనేక అంతరార్థాలు,
పైకి కనిపించని విశేషాలు స్ఫురిస్తాయి..

రాజు గారు అంటే మనిషి..
ఆయనకు ఏడుగురు కొడుకులు అంటే మనిషి లోని సప్త ధాతువులు.

కొడుకులు వేటకు వెళ్ళడమూ అంటే..
మనిషి జీవితాన్ని కొనసాగించడం.
జీవితమే ఒక వేట.
వేటే ఒక జీవితం.

రాజకుమారులు వేటాడిన ఏడు చేపలు అంటే ..
మనిషికి ఉండే అరిషడ్ వర్గాలు ( అనగా 6 )
1. కామ
2. క్రోధ
3. లోభ
4. మోహ
   5.  మద
   6. మాత్సర్యాలు

వీటన్నింటిని మనిషి సాధన చేసి ఎండ గట్టవచ్చు..
అంటే పూర్తిగా నియంత్రించవచ్చు.

అందుకే కథలో
ఆరు చేపలను
ఎండ గట్టినట్టు చెప్పారు.

రాజు గారి కొడుకులు ఎండబెట్టిన ఏడు చేపల్లో ఒక చేప ఎండలేదు.
ఏమిటా చేప.?
అది మనస్సు
దీన్ని జయించడం
చాలా కష్టం.
ఎంత ప్రయత్నించినా
అది ఎండదు.

మనస్సు అంటే ఏమిటి..?
మనస్సు అంటే
సంకల్ప వికల్పాలు.

ఒకటి తీరుతుంటే మరొకటి మొలుచు కొస్తుంది.

మొలిచే కోరికలను తీర్చుకుంటూ పోతుంటే జీవిత కాలం చాలదు.

కోరికలన్నింటిని జయించేసి మోక్షానికి వెళ్ళిపోవాలని ప్రతి ఒక్కరూ ఆరాట పడుతుంటారు.

మోక్షానికి వెళ్ళాలనుకోవడం కూడా ఒక కోరికే.

ఆ కోరికను ఎండగడితే తప్ప మోక్షం రాదు.
ఈ చేప ఎండకుండా అడ్డు తగులుతున్నది ఏది..?
గడ్డిమేటు.

గడ్డిమేటు
అంటే ఏమిటి.?
కుప్పపోసిన అజ్ఞానం.

గడ్డిమేటులా పేరుకు పోయిన అజ్ఞానాన్ని తొలగించాలంటే ఎలా.?

మామూలు గడ్డికుప్ప అయితే గడ్డి పరకలను పట్టి లాగీ, పీకి ఒకనాటికి ఖాళీ చేయవచ్చు.

కానీ
అజ్ఞానం అలాంటిది కాదు.
జ్ఞానదాయకమైన మాటలు ఎంత చెప్పినా, ఎన్ని చెప్పినా, ఎన్నిసార్లు చెప్పినా మనం చేత్తో గడ్డి పరకలను లాగినట్టే.
ఆ కుప్ప తరిగేది కాదు., తగ్గేది కాదు.

దాన్ని ఎంత ప్రయత్నించినా తగ్గించడం కష్టం.

మరి
అది పోవాలంటే
ఏం చేయాలి.!!

ఆవు వచ్చి మేయాలి.
ఆవు ఎక్కడనుంచి రావాలి.?

అసలు..
ఆవు అంటే ఏమిటి.?

ఆవు అంటే
#జ్ఞానం.

జ్ఞానం అనే ఆవు
దొడ్లో ఎగబడి మేస్తే..
అజ్ఞానం అనే గడ్డి కుప్ప ఒకనాటికి అంతరించి పోతుంది.

లేదూ…
జ్ఞానాన్ని అగ్నికణంగా మార్చి గడ్డిమేటు మీద వేస్తే కాలి బూడిదవుతుంది.

అందుకే భగవద్గీతలో మన కర్మలు, వాటి ఫలితాలు జ్ఞానాగ్నిలో దగ్ధమైపోవాలని చెబుతాడు కృష్ణుడు.
(జ్ఞానాగ్ని దగ్ధకర్మాణాం)
జ్ఞానాన్ని అగ్నిగా మలుచుకోగలిగిన వాడు సిద్ధ పురుషుడు, యోగ పురుషుడు మాత్రమే.

ఈ గోవును
ఎవరు మేపాలి.?
గొల్లవాడు మేపాలి. గొల్లవాడు అంటే ఎవరు..?
సమర్ధ సద్గురుడు, జగద్గురుడు.
జ్ఞానరూపమైన భగవద్గీతను లోకానికి ప్రసాదించిన కృష్ణుడు గొల్లవాడే కదా..

అర్జునుడు అనే దూడను అడ్డు పెట్టుకుని వేదం అనే ఆవు పాలు పిండి జ్ఞాన రూపంగా మనందరికి ధారపోశాడు.
ఇంత గొప్పపని చేయవలసిన ఈ గొల్లవాడు ఆ పని చేయలేదు.

ఏమిరా నాయనా.. ఆవును ఎందుకు మేపలేదు అని అడిగితే అమ్మ అన్నం పెట్టలేదు అన్నాడు.

ఇంతకీ ఆ గొల్లవాడికి అన్నం పెట్టాల్సిన అమ్మ ఎవరు..?

అమ్మల గన్న అమ్మ ముగ్గురమ్మల మూలపుటమ్మ పెద్దమ్మ.
ఆమెనే లోకం జగన్మాత అని కీర్తిస్తుంది.

ఈ జగన్మాత అన్నం పెట్టక పోవడం వల్ల గొల్లవాడి ఆకలి తీరలేదు.

ఓ జగన్మాతా..
ఈ గొల్లవాడికి ఎందుకు అన్నం పెట్టలేదమ్మా అంటే ఆవిడ పిల్లవాడు ఏడ్చాడు అంది.

ఇంతకి ఆ పిల్లవాడు ఎవరు..?
ఆర్తితో దైవానుగ్రహం కోసం అలమటించేవాడు.
ఈ పిల్లవాడు ఎందుకు ఏడుస్తున్నాడు..?
వాడికి చీమ కుట్టింది.

ఎక్కడిది చీమ.?
దానికి
ఇంకోపేరే సంసారం.
సంసారం అనే చీమ కుట్టినందుకు ఆ పిల్లవాడు ఏడుస్తున్నాడు.
ఆవులను మేపడానికి వచ్చే గొల్లవాడి కన్నా ఆర్తితో దైవానుగ్రహం కోసం ఏడ్చే పిల్లవాడే ముఖ్యం కనుక ఆ పిల్లవాడినే చూసుకుంది.

మరి గొల్లవాడు అమ్మ అన్నం పెట్టక పోవడం వలన తన విధిని నిలిపి వేశాడా..?

లేదు...
అమ్మ ద్వారా తన పనిలో భాగమైన శిష్ట రక్షణను చేసుకున్నాడు.

చీమ కుట్టినందుకు
కథలో పిల్లవాడు ఏడ్చినట్టే..
సంసార బాధలు, ప్రపంచ బాధలు భరించలేక మనం కూడా ఏడుస్తున్నాం.
మనల్ని ఈ బాధలే చీమలై కుడుతున్నాయి.

చీమలు
పుట్టలోనే ఉంటాయి.
ఏమిటీ ఈ పుట్ట.?

మనిషికి ఉండే సంసారం
ఒక పుట్ట.
ఈ పరమార్థాన్ని చెప్పడం కోసమే జీవితంలోకి అడుగు పెట్టే ముందే ఈ గొప్ప విషయం తెలియాలనే సదుద్దేశంతోనే
మన పెద్దలు
మన బాల్యంలోనే..
ఈ కథను ప్రతి పిల్లవాడికి నూరిపోశారు. 🤗

వ్యక్తిత్వం లో వజ్రం - మన జాతికి దొరికిన 'రత్నం'

డ్రైవరు కాకుండా నలుగురు ప్రయాణిస్తున్న ఆ కారు ఢిల్లీ వైపు వెళ్తోంది. ఆ నలుగురూ ఒక మీటింగ్ కు హాజరవ్వాలి. ఇంతలో ఒక టైరు పంచరు ఆయ్యింది. అందరూ దిగారు. డ్రైవరు మరో టైరును బిగించేపని చూస్తున్నాడు , ముగ్గురిలో ఒకరు సిగరెట్టు వెలిగించాడు , ఒకాయన సెల్ ఫోన్ తీసి మాట్లాడుతున్నాడు , మరొకాయన వెంట తెచ్చుకొన్న ఫ్లాస్కులోని కాఫీ తాగుతున్నాడు. రెండు నిమిషాయలయ్యాక ఆ ముగ్గురికీ నాల్గవ వ్యక్తి గుర్తుకొచ్చాడు , అపుడు ఆ ముగ్గురూ ఆయన వంక చూసి ఆశ్ఛర్యపోయారు. ఎందుకంటే ఆయన తన చొక్కా స్లీవ్ పైకి అనుకొని , టై ను భుజం వెనక్కి వేసుకొని , జాకీ , స్పానర్ తీసుకొని డ్రైవర్ కు సహాయ పడుతున్నాడు. ఈ ముగ్గురూ అవాక్కయ్యారు.  కారణం ఆ నాల్గవ వ్యక్తి రతన్ టాటా.  
'' సార్ , మీరు ? '' '' అవును , మనం మీటింగ్ కు వెళ్ళాలి , టైరు మార్చడానికి డ్రైవర్ కు 15 ని. సమయం పడుతుంది , కానీ నేను సహాయపడితే 8 నిమిషాల్లో అతను ఆ పని పూర్తి చేస్తాడు. మనకు 7 ని. కలిసొస్తాయి కదా ? ''  అన్నారు రతన్ టాటా. [ Respect to Time is Respect to Life ]

టాటా గ్రూప్
ఎందుకు ఆ స్థాయికి ఎదిగిందో దాని అధినేత అయిన రతన్ టాటాను చూస్తే తెలుస్తుంది !

బాల్యంలో ఆయన
తల్లి తండ్రులు విడిపోయారు , అవ్వ పెంచి పెద్ద చేసింది.

యవ్వనం లో ఆయన  గర్ల్ ఫ్రెండ్ మోసం చేసింది.

ఆ తరువాత కంపెనీ కి విపరీతమైన నష్టాలు , సవాళ్ళు ఎదురయ్యాయి.

కానీ ఆయన తన మంచితనాన్ని , దయను , లక్ష్యాన్ని , నిజాయితీని , సమయపాలనను , క్రమశిక్షణను , కఠోర పరిశ్రమను మరిచిపోలేదు. టాటా  సంస్థను ఆయన ఏ స్థాయికి తీసుకొచ్చాడో క్రింద వివరాలు చదివితే తెలుస్తుంది .

టాటా సంస్థ అయిన TCS  యొక్క స్టాక్ మార్కెట్ విలువ  పాకిస్తాన్ దేశపు మొత్తం స్టాక్ మార్కెట్ విలువతో సమానం.  

భారతదేశపు GDP కి TATA సంస్థ ఒక్కటే
4 % కాంట్రిబ్యూట్ చేస్తుంది.

ప్రతి ఏటా  అస్సాం , ఒడిషా , హిమాచల్ ప్రదేశ్ , గోవాలు కలిపి ఎంత టాక్స్ కడతాయో అంత టాక్స్ ను ఒక్క టాటా సంస్థనే దేశానికి చెల్లిస్తుంది. [ 50 000 + కోట్లు ]  

నవంబరు 26 , 2008 లో పాకిస్తాన్ యొక్క ఉగ్రవాద సంస్థ లష్కరే తోయిబా మన ముంబై నగరంలోని టాటా సంస్థ యొక్క తాజ్ హొటల్  మీద [ కింద ఫోటోలో కనిపిస్తుంది ]  ఆత్మాహుతి దాడి చేసి వందల మందిని చంపిన సంఘటనలో , చనిపోయిన ప్రతి వ్యక్తి కుటుంబాన్ని వ్యక్తిగతంగా కలిసి  ఒక్కొక్కరికీ 25 నుండీ 50 లక్షల దాకా సహాయం అందించారు రతన్ టాటా ; ఆ సమయం లో తమ హోటల్ లో డ్యూటీలో వుండి మరణించిన  , గాయపడిన ప్రతి పోలీసు , ప్రతి ఇతర ఉద్యోగి కుటుంబం లో ఒక్కొక్కరికి తన సంస్థలో ఉద్యోగం ఇచ్చాడు , వాళ్ళ పిల్లల చదువు , పెళ్ళిళ్ళ  బాధ్యత ను తానే తీసుకొన్నాడు ; అంతకంటే ఆశ్చర్యమేమంటే ఆ దాడి సమయంలో దేవిక అనే చిన్న పాప హొటల్ కు వచ్చివుంటుంది , ఆమెను గది బయట పెట్టి ఆమె తండ్రి , మామయ్య టాయిలెట్ లోకి వెళ్ళివుంటారు , అప్పుడే ఆ దాడి జరిగింది , వాళ్ళిద్దరూ మరణించారు. ఆ చిన్న పాప బ్రతికింది , తరువాత ఆనాడు హొటల్లో చిన్నపిల్లలు , స్త్రీలు , వృద్ధులు అని చూడకుండా కాల్పులు జరిపి వందల మందిని చంపిన నరరూప రాక్షసుడు అజ్మల్ కసబ్ ను గుర్తు పట్టింది ఆ చిన్న పాపనే. ఆ చిన్న పాపను ఆసుపత్రిలో చేర్పించి , కోలుకొనేలా చేసి , ఆమె చదువుకు ఏర్పాట్లు చేసి , ఉద్యోగం కూడా తన కంపెనీలోనే ఇస్తానని చెప్పి , ఆమె పెళ్ళి బాధ్యతను కూడా  రతన్ టాటా నే తీసుకొన్నారు. మరో ఆశ్చర్యమేమంటే  ఆ దాడి సమయంలో రోడ్డు మీద వెళుతున్న , అక్కడ చిన్న చిన్న వ్యాపారాలు [చేపలు పట్టడం , పావ్ బాజీ , పానీపూరి , భేల్ పూరి , పాన్ బీడా , చాయ్ దుకాణాల ]  నడుపుకొనేవారికెవ్వరికీ టాటా సంస్థతో ఏ సంబంధాలు లేకపోయినా , వారందరికీ నష్టపరిహారం అందించారు రతన్ టాటా. అన్నిటికంటే పెద్ద ఆశ్చర్యమేమంటే ఈ అన్ని పనులనూ రతన్ టాటా దాడి జరిగిన తరువాత కేవలం 20 రోజుల్లో పూర్తి చేసేసారు. అప్పుడు [ 2008 లో] అధికారంలో వుండిన రాష్ట్రప్రభుత్వం [విలాస్ రావు దేశ్ ముఖ్ గారు ముఖ్యమంత్రిగా వుండిన కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం ] దాడిజరిగి 12 ఏళ్ళు అయినా   ఇంకా అందరికీ నష్టపరిహారం చెల్లించలేదు. రతన్ టాటా కేవలం 480 గంటల్లో చెల్లించేసాడు. అందుకే ఆయన గురించి ఒక స్నేహితుడు ఇలా వ్రాసాడు :  Don't mess with him ; if you give him Deep insults , he will transform them into Deep results.  

నా దృష్టిలో రతన్ టాటా సూటు బూటు వేసుకొన్న స్వామి వివేకానంద. ఇద్దరూ బ్రహ్మచారులే. మొదటి వ్యక్తి '' ధ్యానంతో '' దేశాన్ని మార్చాడు, రెండవ వ్యక్తి '' ధనంతో '' దేశాన్ని సేవిస్తున్నాడు.

ఇటువంటి మహనీయులను  కనీసం తలుచుకోవాలి,
వారి గురించి తెలుసుకోవాలి.
మనసులోనైనా అభినందనలు తెలియజేయగలరు.
జైహింద్🙏
        * * 🌷 * *

మూలం: వాట్సప్ కథనం

నిజమైన ఆనందం

 

నిజమైన ఆనందం

భారతీయ కుబేరుల్లో రతన్ టాటా ఒకరు. అతను తన జీవితం కాలంలో ఎన్నో ఇంటర్య్వూలు ఇచ్చారు. తన జీవిత విశేషాలను, అభిప్రాయాలను చెప్పేవారు. అలా ఒక ఇంటర్య్వూలో రతన్ టాటాకు ‘మీ జీవితంలో అత్యంత సంతోషాన్ని ఇచ్చిన సందర్భం ఏమిటి’ అని. దానికి రతన్ టాటా ఎంతో స్పూర్తివంతమైన అనుభవాన్ని చెప్పారు. ఇది ప్రతి ఒక్కరికీ ఆచరణీయమైనదే.

రతన్ టాటా మాట్లాడుతూ ‘నేను జీవితంలో ఎన్నో దశలను దాటి ఇక్కడి వరకు వచ్చాను. నేను చేసిన ఎన్నో పనులు నాకు ఎలాంటి సంతోషాన్ని ఇవ్వలేదు, కానీ అనుకోకుండా చేసిన ఒక పని మాత్రం నాలో జీవితానికి సరిపడా ఆనందాన్ని ఇచ్చింది.’ అని చెప్పుకొచ్చరు. రతన్ టాటా చెప్పిన ప్రకారం...అతను తన యవ్వనంలో సంపద కూడబెట్టడం పైనే ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టారు. ఆయన విజయవంతంగా ఆ పని చేశారు. కానీ అతనికి నిజమైన సంతోషం మాత్రం దక్కలేదు. ఇక తరువాత విలువైన వస్తువులను సేకరించే పని చేశారు. తనకు ఇష్టమైన ఎంతో ఖరీదైన, అరుదైన వస్తువులను సేకరించారు. కానీ ఆయనకు ఆ పని కూడా ఆనందాన్ని ఇవ్వలేకపోయింది.

వ్యాపారవేత్తగా ప్రపంచంలోనే పెద్ద ప్రాజెక్ట్ పొందాలని అనుకున్నారు రతన్ టాటా. ఆ విషయంలో కూడా సక్సెస్ అయ్యారు. ఆయనకు ఇండియా, ఆఫ్రికాలో 95% డీజిల్ సరఫరా ప్రాజెక్టు దక్కింది. అంతేకాదు ఆయన ఆసియాలోనే అతిపెద్ద ఉక్కు కర్మాగారానికి యజమానిగా మారారు. కానీ ఇక్కడ కూడా అతనికి ఆనందం లభించలేదు. కానీ అతనికి నిజమైన ఆనందంగా దక్కే రోజు అనుకోకుండా వచ్చింది.

ఒకసారి ఆయన మిత్రుడొకరు వచ్చి కొంతమంది వికలాంగ పిల్లలకు వీల్ ఛైర్స్ కొనివ్వమని అడిగారు. రతన్ టాటా 200 వీల్ ఛైర్స్ కొని స్నేహితుడి కోరిక నెరవేర్చారు. ఆ స్నేహితుడు వాటిని పంపిణీ చేసేందుకు రతన్ టాటాను కూడా రమ్మన్నారు. పిల్లలకు తన చేతులతోనే ఆ కుర్చీలను అందించారు. ఆ కుర్చీలు అందుకున్న పిల్లలు ఎంతో ఆనందం పడ్డారు. వాటితో ఇటూ అటూ తిరుగుతూ అప్పుడే రెక్కలొచ్చిన పక్షుల్లా తిరిగారు. పిల్లలంతా వాటిపైనే రన్నింగ్ రేస్ పెట్టుకున్నారు. ఎవరు గెలిచారో వారికి వచ్చిన బహుమతిని ఆ పిల్లలంతా పంచుకున్నారు. ఆ పిల్లలను చూసి రతన్ టాటా ఎంతో ఆనందపడ్డారు.

అక్కడున్న పిల్లల్లో ఒక పిల్లవాడు రతన్ టాటా కాలు పట్టుకున్నాడు. రతన్ టాటా అతడిని చూడగానే... ఆ పిల్లవాడు అతడిని చూస్తూ అలాగే ఉండిపోయాడు. అప్పుడు రతన్ టాటా ‘ఎందుకలా చూస్తున్నావ్, నీకు ఇంకెమైనా కావాలా’ అని అడిగారు. దానికి ఆ పిల్లవాడు ‘మిమ్మల్ని కాసేపు ఇలాగే చూడనీయండి. మీ ముఖం నాకు బాగా గుర్తుండాలి కదా, మిమ్మల్ని ఎప్పుడైనా స్వర్గంలో చూస్తే నేను మిమ్మల్ని గుర్తుపట్టాలి కదా, అప్పుడు నేను ఈ వీల్ ఛైర్ ఇచ్చినందుకు మళ్లీ ధన్యవాదాలు చెబుతాను’ అన్నాడు.

పిల్లవాడి మాటలు విన్న రతన్ టాటా ఆశ్చర్యపోయారు. అసలైన ఆనందం అంటే అప్పుడే అతనికి అర్థమైంది. జీవితంలో ఎన్నో సాధించినా కూడా రాని సంతోషం ఆ పిల్లలకు చేసిన సాయంలో తెలిసింది.

రతన్ టాటా కోట్లకు కోట్లు డబ్బు సంపాదించినప్పుడు, భారత కుబేరుడిగా ఎదిగినప్పుడు, ఆసియాలోనే అతి పెద్ద ప్రాజెక్టులను దక్కించుకున్నప్పుడు ఆయనకు సంతోషం దక్కలేదు. కానీ దివ్యాంగ పిల్లలకు చేసిన సాయంలో ఆయనకు అసలైన ఆనందం దక్కింది. అలాగే మీకు కూడా ఏ విషయంలో నిజమైన ఆనందం కలుగుతుందో తెలుసుకోండి. చిన్న చిన్న విషయాలే ఎక్కువ ఆనందాన్ని తెస్తాయి. ఇతరులకు చేసే సాయం మనసును సంతోషంతో నింపేస్తుంది.

ఇప్పుడు వారు మన మధ్య భౌతికంగా లేకపోవచ్చు కానీ మన మనస్సులో ఎప్పటికీ నిలిచిపోతారు, వారి ఆత్మకు శాంతి కలగాలని ఆశిస్తూ ..

*ఓం శాంతి శాంతి శాంతిః 🙏🙏*

❤️ గొప్ప మనసు❤️

 ❤️ గొప్ప మనసు❤️
    ❤️‍🔥🫀❤️‍🔥🫀❤️‍🔥🫀❤️‍🔥                
       నేను ఇంటి కన్స్ట్రక్షన్ మొదలు పెట్టి రెండు నెలలు అయింది. పని చురుకుగానే సాగుతున్నది.

       ఈ రోజు స్లాబ్ వేయాలి. మేస్త్రి కనిపిస్తే "పని వాళ్ళు అందరూ వచ్చినట్లేనా?" అని అడిగాను."ఒక మనిషి తగ్గాడు. మరేం ఫర్లేదు. పనికి ఇబ్బంది లేదు".. అన్నాడు.

     అంతలో ఒక వ్యక్తి వచ్చాడు.నాకు నమస్కారం చేసి "అయ్యా! నా పేరు రాజయ్య.

పొరుగూరు నుంచి కుటుంబం తో వచ్చాను.

వారం నుండి పని కోసం తిరుగుతున్నాను.

ఎక్కడా పని దొరకలేదు. పిల్లలు పస్తు ఉన్నారు. దయచూపించి పని ఇప్పించండి" అని ప్రాధేయ పడ్డాడు.

         అక్కడే ఉన్న మేస్త్రి " నీవెవరివో తెలీకుండా... నీపనితనం తెలీకుండా.. పనిలో పెట్టుకొనేది లేదు. *వెళ్ళు! వెళ్ళు!" అని కసురుకున్నాడు.
     
    అతను నా వైపు జాలిగా చూస్తూ"  ఇది నాకు అలవాటున్న పనేనయ్యా! దయచూపండి" అని ప్రాధేయ పడ్డాడు.

      నాకెందుకో అతని మాటల్లో నిజాయితీ... కన్నుల్లో ఆకలి కనిపించింది.

     మేస్త్రితో " తెలిసిన పనే అంటున్నాడుగా!
ఈ రోజుకు పెట్టుకు చూద్దాం" అన్నాను.
 మేస్త్రీ అయిష్టంగా "సరే! మీ ఇష్టం" అన్నాడు.

     అతను నా వంక కృతజ్ఞతగా చూసి పనిముట్లు వైపు నడిచాడు. మధ్య మధ్యలో అతని వంక చూసాను. కష్టపడి పనిచేయడం గమనించాను. "పోనీలే! నేను పని ఇవ్వడం వలన అతని కుటుంబానికి ఒక రోజు గడుస్తుంది" అని మనసులో సంతోషించాను.

         మధ్యలో కూలీలు అందరికీ టీ తెప్పించాను. అందరూ పదినిముషాలు పని ఆపి కబుర్లు ఆడుతూ టీ తాగుతున్నారు.

రాజయ్య వంక చూసాను. ఎంతో ఇష్టంగా టీ తాగుతూ నా వంక చూస్తున్నాడు. అతను ఆకలిగా ఉన్నట్లు గ్రహించాను.

        మధ్యాహ్నం కూలీలు పని ఆపి భోజనాలు చేస్తున్నారు. రాజయ్య ఏం తెచ్చుకోకపోవడంతో పని ఆపకుండా తట్టలు పైకి మోస్తున్నాడు. ఆతని  ఆకలి గుర్తించగలిగాను. కానీ దగ్గరలో ఏం హోటల్స్ లేకపోవడంతో అతన్ని టిఫిన్ చేయడానికి పంపలేకపోయాను.
 
 రాజయ్య మాత్రంమంచి నీళ్ళతో సరిపెట్టేసుకున్నాడు.

        అతని ఆకలి నాకు గిల్టీగానే ఉంది. సాయంత్రం అయింది. మేస్త్రీకి డబ్బులు ఇచ్చాను. అతడు కూలీలకు పంచాడు.

        రాజయ్య బయలుదేరుతూ నా దగ్గరకు వచ్చి రెండు చేతులూ జోడించి నమస్కరించాడు. "నువ్వేం తినలేదు. త్వరగా వెళ్లి భోజనం చేయి" అన్నాను.

    "నేనే కాదయ్యా! ఇంట్లో వాళ్లకు ఎవరికీ భోజనం లేదు. మీ  దయవల్ల ఈ పూట గడుస్తుంది" అన్నాడు. అతని కన్నుల్లోని ఆవేదన సరిగానే గుర్తించాను.

        అతను బయలు దేరిపోయాడు. ఎందుకో తెలీదు... రాజయ్య వంకే చూడసాగాను. వెళ్తున్న రాజయ్యకు పావురాలు అమ్ముతున్న వ్యక్తి ఎదురు పడ్డాడు. రాజయ్య ఆగి తనను దాటి పోయిన పావురాలు అమ్మే వ్యక్తినే చూడసాగాడు.
అతని చేతిలో రెండు పావురాలు ఉన్నాయి.

      రెండు నిముషాలు ఆగి రాజయ్య ఆ వ్యక్తిని కేకేసి పిలిచాడు. నాకు విషయం అర్థం అయిపోయింది. ఈపూట రాజయ్య పావురాయి మాంసంతో విందు భోజనం చేయబోతున్నాడు....
 
అన్న ఆలోచన రాగానే నాకు అంతవరకు రాజయ్య మీద జాలి కరిగి పోయింది.

      "ఆ డబ్బు జాగ్రత్త చేసుకుంటే మరో పూట కూడా గడిచి పోతుంది. అలాంటిది పావురాయి మాంసంతో జల్సా చేసుకుంటున్నాడు" ఆ ఆలోచన నాకు అతని మీద కలిగిన సదభిప్రాయాన్ని దూరం చేసింది.

         బేరం కుదిరినట్లు ఉంది. పావురాలు అమ్మే వ్యక్తి రాజయ్య ఇచ్చిన డబ్బు తీసుకొని పావురాలు అందిస్తూ" చాలా రుచిగా ఉంటాయి. మరలా నన్ను వెతుక్కోవాలి నువ్వు" అన్నాడు.

     రాజయ్య చిన్నగా నవ్వి వాటి రెక్కలకు కట్టిన తాడు విప్పదీయసాగాడు. పావురాలు అమ్మిన వ్యక్తి రాజయ్యను వారిస్తూ" ఈ పని ఇంటి దగ్గర చేయి. లేకపోతే ఎగిరి పోతాయి".. అన్నాడు.

      రాజయ్య అతని మాటలు పట్టించుకోకుండా వాటి రెక్కలకు కట్టిన తాడు విప్పదీసి వాటిని ఒక్కసారి ముద్దు పెట్టుకొని గాలిలోకి ఎగర వేశాడు.
 
స్వేచ్ఛగా ఎగిరిపోతున్న పావురాల వంక అలానే ఆనందంగా చూడ సాగాడు.

ఆ రెండు పావురాలు స్వేచ్చగా ఎగిరి పోయాయి.

      రాజయ్య చేసినపనికి నాతో పాటు అక్కడున్న వారందరూ ఆశ్చర్య పోయారు.

ఆఖరికి పావురాలు అమ్మిన వ్యక్తి కూడా.

     "ఏంటి నీవు చేసిన పని? డబ్బులు తేరగా వచ్చాయా?" అన్నాడు.

       "డబ్బులు మరలా సంపాదించవచ్చు. పోయిన ప్రాణం మరలా రాదు" అన్నాడు రాజయ్య. ఆ మాట నా చెవినపడింది. రాజయ్య నాకు ఒక అద్భుతమైన వ్యక్తిలా కనిపించాడు.

అతని ఆకలి... ఎదురుచూసే అతని వాళ్ల ఆకలి నా కళ్ళ ముందు కదలాడింది. కూలీ పని చేసి బ్రతికే ఒక మనిషిలో ఎంత గొప్ప మనసు దాగి ఉందో బోధ పడింది.
    అంతలో పావురాలు అమ్మిన వ్యక్తి... రాజయ్యతో అన్నా! నేను చేసే పని తప్పని తెలుసు. కానీ పొట్టకూటి కోసం తప్పడం లేదు. నీ డబ్బులు నీవే ఉంచుకో!"

అని రాజయ్య డబ్బులు వెనక్కి ఇవ్వబోయాడు.

రాజయ్య అతన్ని వారిస్తూ" డబ్బు వెనక్కి తీసుకుంటే నాకు తృప్తి ఉండదు" అని ముందుకు కదిలాడు.
       కొంచెం సేపు అలానే ఉండిపోయాను.
తరువాత బైక్ స్టార్ట్ చేసి... రాజయ్య దగ్గరకు పోనిచ్చి "ఎక్కు" అన్నాను.
"వద్దు అయ్యగారూ!" అన్నాడు." మరేం ఫర్లేదు. నేనూ అటేవెళ్తున్నాను" అని బలవంతంగా ఎక్కించి ఒక హోటల్ ముందు ఆపి మీల్స్ పార్సెల్ చేయించాను.
     ఆ తరువాత రాజయ్య ఎక్కడ ఉంటున్నాడో కనుక్కొని అక్కడ డ్రాప్ చేసి మీల్స్ పార్సిల్ అందించి రెండు చేతులు జోడించి నమస్కారం చేశాను.
     "అదేంటి  అయ్యగారూ!మీలాంటి గొప్పోడు నాకు దండం పెట్టడం" అన్నాడు రాజయ్య.
    "డబ్బు ఉన్నోడు గొప్పోడు కాదు. మనసున్న వాడే గొప్పోడు. ఆ మనసు నీకుంది. రేపు పనిలోకి వచ్చేయి!" అనిబైక్ స్టార్ట్ చేసాను.
    బైక్  డ్రైవ్ చేస్తున్న నాకు ఆకాశంలో ఒక నక్షత్రం మెరుస్తూ కనిపించింది.
   నాకు రాజయ్య గుర్తుకు వచ్చాడు!!
~~~~~~
{మంచి సందేశం ఉన్న ఈ కథను చదివాక, మీతోపాటు ఇంకా కొందరికి కూడా పంపించాను. మీకు నచ్చితే మీరూ మరికొందరికి షేర్ చేయండి. అదీ మరి ఆనందం అంటే..... —-వెలిశెట్టి నారాయణరావు🙏}
 😊😊😊😊😊😊😊

అవిటి శరీరానికి కానీ మనస్సుకు కాదు

 🔔 అనగనగా 🔔

శాతవాహన ఎక్స్ ప్రెస్   స్టేషన్లో  వచ్చి ఆగింది. ఖమ్మంలో అది ఎక్కువసేపు  ఆగదు. వేగంగా కదిలి ఆఖరి  బోగి ఎక్కింది చిత్ర.  ఇంటర్మీడియట్ స్పాట్ కి  అందుకోవాలంటే,    ఆ ట్రైన్ లో  వెళితేనే టైంకి  స్పాట్ సెంటరుకి  చేరు కోగలదు. ఆ బోగి లో కూడా సీట్స్ ఏమి ఖాళీగా లేవు.  ఇంత లో ఎవరో
"మాడం" అన్న మాట వినిపించింది.
"మీరు ఇక్కడ కూర్చోండి" సీట్ ఆఫర్ చేసిన ఆ వ్యక్తి కేసి చూసింది.

ఇరవై ఏళ్ళు ఉంటాయేమో. సన్నగా, ఎండుపుల్లలా వున్నాడు.
అంత సన్నటి మనిషిని చిత్ర ఎప్పుడు చూసి వుండలేదు.

చిత్ర వెంటనే తేరుకొని,        వెళ్లి  కిటికీ ప్రక్కన సీట్లో కూర్చొని, "నిలబడ్డావెందుకు,

 నువ్వు కూడా వచ్చికూర్చో" అన్నది   సీట్ ఆఫర్ చేసిన అతని కేసి చూస్తూ.  
మామూలువాళ్ళు అంత ఈజీగా తేరుకునేవాళ్ళు కాదు. చిత్ర టీనేజ్ పిల్లల టీచర్.   అందుకే అతనిని  చూడగానే కలిగిన భావాలను దాచుకోగలిగింది.

ఆ  అబ్బాయి, "ఫర్వా లేదు మాడం, మీరు కూర్చోండి" అన్నాడు నమ్రతగా.

“సీట్ వున్నప్పుడు నువ్వు నిల్చోవడం దేనికి?  వచ్చి కూర్చో"

ఆ అబ్బాయి సంకోచంగా వచ్చి తనకు  తగలకుండ కూర్చున్నాడు మేడం నన్ను ఎవరు పక్కన కూర్చోనివ్వరు కూర్చోరు మేడం మా నాన్న తప్ప అతన్ని చూస్తూ, ఎదుట కూర్చున్న వ్యక్తికేసి చూసింది.
ఏదో జుగుప్స లాంటి భావం   అతని మొహంలో  కదలాడింది. మనిషి బాహ్య రూపానికి  ఎంత ప్రాధాన్యం ఈ లోకంలో !  అనుకొన్నది చిత్ర.

“నీపేరేమిటి?"
"నిశాంత్   మేడమ్"
“ఎవరైనా ఏమయినా అడిగినప్పుడు వాళ్ళకేసి చూస్తూ మాట్లాడాలి!" నవ్వుతూ అన్నది....

     సరే మేడం

ఆతను తలెత్తి ఆమె కేసి చూశాడు. అతని కళ్ళల్లో  యేదో తెలియని బాధ.

చిత్ర అతన్ని పరీక్ష గా చూసింది. ఎండుపుల్లలాంటి, నల్లటి శరీరం లోతైన కాంతి లేని కళ్ళు,  సన్నని ఎముకలాంటి ముక్కు.  ముందుకు పొడుచుకు వచ్చిన చెవులు, ఏ కోశాన ఇరవైఏళ్ళ యవ్వనపు ఛాయలేని , మెరుపు లేని శరీరం.  జాలేసింది చిత్రకు.
ఎటువంటి  భావాలు  తన మొహం లో కనపడనీయకుండా, "డిగ్రీ చేస్తున్నావా?” అని అడిగింది.
"అవునండి,  బి.ఏ ఇంగ్లీష్ లిటరేచర్"
“గుడ్, తెలుగు సాహిత్యం చదువుతావా,! ఇంగ్లీష్ ఒక్కటేనా ?"    
 "అప్పుడప్పుడు తెలుగు సాహిత్యం చదువుతుం టానండి."
'అలా కాదు, మాతృ భాష రానివారు పర భాషలో ప్రావీణ్యం సాధించలేరు" అంటూ ఏ ఏ రైటర్స్ సాహిత్యం చదవాలో అతనికి సజెస్ట్ చేసింది. అతను ఎంతో శ్రద్దగా ఆమె చెప్పిన పేర్లన్నీ నోటుబుక్ లో  నోట్ చేసుకొన్నాడు.
అతను వరంగల్ డిగ్రీ కాలేజీలో చదువుతున్నాడు. హాస్టల్లో తోటి విద్యార్థులెవరూ అతనితో స్నేహం చేయటానికి సుముఖత చూపించే వారు కాదు. ఇంట్లో కూడా అంతే.  అక్క , అన్న తనని దగ్గరకు రానివ్వరని, తమ్ముడని చెప్పుకోవటానికి సిగ్గుపడతారని చెప్పాడు. ఆ మాట చెబుతున్నప్పుడు అతని కళ్ళల్లో నీళ్లు!
చాల బాధ అనిపించింది చిత్రకు "మీ అమ్మా, నాన్న ఎలా వుంటారు నీతో?” అడిగింది.
“అమ్మ తరచూ తిట్టిపోస్తుంది.  నన్నెక్కడికీ తీసుకు పోయేదికాదు. తిట్టినందుకు మళ్లీ ఏడుస్తుంది."
"నాన్న ఎలా వుంటారు నీతో?"
“మా నాన్నకి  చాలా ప్రేమ నేనంటే   నాన్న నన్ను బాగా చదువుకోమని చెబుతారు.” తండ్రి గురించి చెబుతున్నప్పుడు అతని  కళ్ళల్లో వెలుగు.  “అసలు నేను పుట్టగానే పాలివ్వకుంటే, వాడే పోతాడు అని  ఇరుగు,పొరుగు వారు అందరూ మా అమ్మకు సలహా    ఇచ్చారట కానీ నాన్న అందుకు ఒప్పుకోలేదు ‘వాడలా పుట్టడానికి వాడు కారణం కాదు’ అంటూ  నన్ను మా అమ్మ దగ్గిర పడుకోబెట్టారట.  అసలు నేను బ్రతుకుతానని ఎవరూ అనుకోలేదట మేడం, అంత బలహీనంగా వుండేవాడినట.”



"మాడం, అన్నీ ఉన్న పిల్లల్ని ఎవరైనా ప్రేమిస్తారు, నాన్న ప్రేమే లేకపోతే నేనెప్పుడో చనిపోయేవాడినండి. మా నాన్న ఇంట్లో వున్నప్పుడు నన్ను ఎవరూ ఏమీ అనరు మేడమ్. నాన్న మాత్రం నన్ను చాలా ప్రేమగా చూస్తారు."
"మొదట నన్ను నాన్న హాస్టల్ లో జాయిన్ చేసారు, కాని నాతో ఎవ్వరూ ఫ్రెండ్షిప్ చేసేవారు కాదు. నా రూమ్మేట్ గా ఉండటానికి ఎవరూ ఇష్ట పడలేదండి. నాన్న నా బాధ చూడలేక ఆయన ఫ్రెండ్ ఇంట్లో ఒక రూమ్ రెంట్ కి  తీసుకొన్నారు. నన్ను బాధపడవద్దని, బాగా చదువుకోమని చెబుతారండి. నాకు చాలా సార్లు నేను బ్రతికి ఏమి సాధించాలి ఈ శరీరంతో  అని అనిపిస్తుందండి."

"అలా అనకూడదు”, చిన్నగా మందలించింది.

వరంగల్ వచ్చేదాకా ఆ అబ్బాయి యేదో ఒకటి చెబుతూనే వున్నాడు. చిత్ర  స్టేషన్ దాటి ఆటో ఎక్కుతుండగా అడిగాడు,
“సాయంత్రం మళ్ళీ ఇదే ట్రైన్ కి వెళతారా  మేడమ్" అని!

"అవును", ఒక నిమిషం ఆలోచించి "సాయంత్రం కలుద్దాం", అన్నది.    నిశాంత్ మొహం పువ్వులా విచ్చింది.
                     **                                                                              

సాయంత్రం అతను నిజంగానే ఆమెకోసం ఎదురుచూస్తూ కనిపించాడు.
చిత్ర “ట్రైన్ లేట్  అట కదా" అన్నది.
“అవును, మేడం”
"కాంటీన్ కి వెళదామా?"
"నేనా ! మీతోనా ?"
“ఏం?     వెళదాం  పద!"   
కాంటీన్లో అందరూ ఆమెకేసి విచిత్రంగా చూడసాగేరు స్నాక్స్, కాఫీ  కి  ఆర్డరుచేసి బిల్  పే చేసింది.
"ఈ స్కెలిటన్ ఫ్రెండ్ ఎక్కడ దొరికాడు నీకు" అంటూ తోటి లెక్చరర్స్ ఎగతాళి చేసినా చిత్ర పట్టించుకోలేదు.


ఆమెతో స్పాట్ పూర్తయ్యేవరకు  నిశాంత్ ఆమెతో రోజూ ట్రావెల్ చేసాడు.
ఓ రోజు ఒక సుభాషితాన్ని ఆమెకి చూపించి దాని  అర్ధం అడిగాడు.
"వ స్స్త్రేణ  వపుషా వాచ
విద్యయా వినయేనచ
వ కారః  పంచభిర్యుక్తః
నారో భవతి పూజితః"
చిత్ర ఆ ఐదు ‘వ’ కారాలు  గురించి చెప్పింది అతనికి. పరిశుభ్రమైన వస్రాలు, ఆరోగ్యవంతమైన మంచి శరీరాకృతి, మంచి మాట, వినయము తో కూడిన విద్య , ఈ ఐదు ‘వ’ కారాలు  కలిగిన వ్యక్తి ఈ సమాజంలో గౌరవింపబడతాడు అని వివరించి చెప్పింది.
ఆమె వివరిస్తున్నప్పుడు నిశాంత్ ఆమెకేసి తదేకంగా చూడసాగేడు .
"ఏమిటి, అలా చూస్తున్నావు?"
"మీరు ఈ సుభాషితానికి బాగా సరిపోతారు మేడమ్!”
చిత్ర అతని లోని ఆత్మన్యూనతా భావాన్ని పసిగట్టింది."మీ స్కూల్ లో, కాలేజీ టీచర్స్ అంతా చాలా అందంగా వున్నారా?” అడిగింది.
 "లేదు” అన్నట్టు తలూపాడు.
"అందంగా లేకపోయినా, వాళ్ళ లోని విద్వత్తు ను  కదా మనం గౌరవించేది, నువ్వు ఇంతవరకు డిస్టింక్షన్ స్టూడెంట్ వి. వినయము, వివేకం తో కూడిన జ్ఞానం  ప్రపంచాన్ని జయింపచేస్తుంది నిశాంత్,   నిన్ను నువ్వు   తక్కువ చేసుకొని బ్రతకకు, అందరికీ అన్ని లభించవు, ఆ అయిదు ‘వ’ కారాల్లో నీకు  లేనిది
ఆ రెండోది.  అని నువ్వు బాధపడుతున్నావు, నీ చుట్టూ వున్న ప్రపంచం ఆ ఒక్క లోపాన్నికూడా విస్మరించేలా ఎదగాలి నువ్వు." అన్ని వున్నా ప్రేమ ఫలించలేదనో, యేవో చిన్న అపజయాలకు కూడా ఆత్మహత్యలు చేసుకునేవారు ఎంతోమంది. నీ కింకా నీ మీద నీకు కోపం కానీ, సమాజం పట్ల వ్యతిరేకత కానీ లేదు. ఈ ప్రపంచాన్ని నీ దారికి తెచ్చుకోవాలంటే నువ్వు బాగా చదువుకోవాలి. అందగాళ్ళకే ఈ సమాజంలో స్థానం అనుకొంటే అంతకంటే పిచ్చి ఆలోచన ఇంకొకటి ఉండదు. అలెగ్జాన్డర్ పొప్ , నియో  క్లాసికల్ ఏజ్ పోయెట్, మూడు అడుగులు  కూడా ఉండేవాడు కాదు, కాని ఎంత గొప్ప కవి అతడు! మన చుట్టూ మనకు స్ఫూర్తినిచ్చేవాళ్ళు చాలా మంది వుంటారు నిశాంత్, నువ్వు గమనించాలి, ఆ స్ఫూర్తి నీ గమనాన్ని నిర్దేశిస్తుంది "
నిశాంత్ కాసేపు తలవంచుకుని ఆలోచిస్తూ   కూర్చున్నాడు
నిశాంత్ ఆమెతో అలా పదిహేను రోజులు ట్రావెల్ చేసాడు. ఎన్నో విషయాలు షేర్ చేసుకొన్నాడు. ఒక తల్లి చుట్టూ తిరిగే పసివాడిలా ఆమె చెప్పే ప్రతి మాటను శ్రద్దగా వినేవాడు.
                ****               
    
నిశాంత్, " రేపటినుండి నేను రాను, త్వరలో నాపెళ్లి , తను   ఇండియన్ ఎయిర్ ఫోర్స్ లో   పని చేస్తారు." ఈ రోజే ఆఖరి  రోజు అని చెప్పింది.

ఆమె ఇంక తనకు కనపడదని అర్ధమయ్యింది నిశాంత్ కు కళ్ళలో నీరు చాలా బాదేసింది...

"మీతో ఒక సెల్ఫీ తీసుకోవచ్చా అమ్మా " మేడం
“అమ్మా” అనడం లో అతనిలోని ఆర్తి అర్ధమై, "వై నాట్'" అంటూ సెల్ఫీ దిగింది. ఆమె రైల్ దిగి వెళ్లిపోతుంటే, నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో  చూస్తూ ఉండి పోయాడు నిశాంత్. .
                     ***

పదేళ్ల కాలగమనంలో చిత్ర ఇద్దరు బిడ్డల తల్లి అయ్యింది. భర్త తోపాటు దేశంలో ఎక్కడ పోస్టింగ్స్ వస్తే అక్కడ ఉండాల్సి వచ్చేది.     నేవీ స్కూల్స్ లో ఉద్యోగం చేసేది.   భర్త ఉద్యోగరీత్యా హైదరాబాద్ వచ్చారు.   ఆ రోజు ఆడబిడ్డ కొడుకు రాహుల్ వచ్చి,
"మంచి మోటివేషనల్ స్పీచ్ వుంది వస్తారా " అంటూ వచ్చాడు.

ఆ రోజు భర్తతో కలిసి ఆ ప్రోగ్రాముకి వెళ్ళింది. హాల్ అప్పటికే దాదాపు నిండిపోయింది. లాస్ట్ రోలో సీట్స్ దొరకాయి, వక్త అప్పటికే స్టేజీమీద ఉన్నాడు. పరిచయ  కార్యక్రమంలో యువత హోరులో అతనిపేరు సరిగ్గా వినబడలేదు. యధాలాపంగా తలెత్తిన చిత్ర వక్త ని చూసి ఆశ్చర్య పోయింది.
కాషాయ  దుస్తుల్లో నిశాంత్!  సందేహ నివృత్తికోసం "అతని పే రేమిటి?”
“నిశాంత్ కృష్ణ ప్రభు!" చెప్పాడు రాహుల్.

సందేహం లేదు, ఆతను నిశాంత్, ఆహార్యం మారింది, అతని శరీరం మారలేదు. ఇస్కాన్ సభ్యుడయ్యాడు. తన జీవితాన్ని సవ్య దిశలో మళ్ళించాడు. దేశ,  విదేశాల్లో మోటివేషనల్ స్పీకర్ గా పేరుతెచ్చుకొన్నాడు.  

అతని స్పీచ్ మొదలయ్యింది. ఒక్కొక్క పరిచయం, మాట, జీవిత గమనాన్ని  ఎలా  మారుస్తాయో చెబుతూ అన్నాడు, "ఆ తల్లి పేరు ముఖ్యం కాదు,  పదేళ్ల క్రితం,  ఒక్క పదిహేను రోజుల ప్రయాణంలో నాలోని ఇన్ఫిరియారిటీ  కాంప్లెక్స్ ని  తొలగి పోయేలా  చేసి ,  దిశా నిర్దేశం చేసిన తల్లికి వందనం”ఆమె నాపాలిట దేవత,నా మొదటి గురువు చిత్ర మేడం అంటూ,తల్లి తండ్రులకు ఇంకా ఇస్కాన్ గురువు కు   కూడా నమస్కరించుతూ   ప్రోగ్రాం ఆరంభించాడు. ఆద్యంతం సభ నవ్వులతో ముంచెత్తుతోనే , యువతరానికి కావాల్సిన మార్గదర్శకాలు సూచించాడు. నైతిక విలువలు పాటించడం ఎంత  ముఖ్యమో చెప్పాడు. . సామాజిక బాద్యతలు ఏమిటో అవి ఎందుకు, ఎలా స్వీకరించాలో తెలియచేసారు.   
చిత్ర కన్నీళ్లు బయటపడకుండా ఆపు కొని, అనుకొన్నది  అతన్ని కలవాల్సిన అవసరమే ఇంక లేదు. ఆతడు తనకి గొప్పతనమంతా ఆపాదించాడు కానీ తాను చేసింది అణువంత.  అతను  ఆకాశమంత ఎత్తు ఎదిగాడు, ఇప్పుడా సుభాషితం లోని బాహ్య స్వరూపానికంటే అతని  అంతర్ స్వరూపం   విశ్వ  విఖ్యాత మై,  అతన్ని విశ్వ విజేతను  చేసింది.
సభలోనుంచి బయటకు వెలుతున్నది నిశాంత్ చూసి మేడం అన్నాడు ఆగిపోయింది చిత్ర !మేడం మీకోసం ఎప్పుడు నా మనస్సు వెతుకుతూనే ఉన్నది మేడం ఒక్కసారి మీ పాదాభివందనం తీసుకుంటాను మేడం నేను ఈ స్థాయికి రావడం మీరే కళ్ళలో నీరు తిరిగాయి చిత్రకు ! మేడం మీలాంటి వారు సమాజం లో వేళల్లో ఒక్కరు ఉన్న అవిటి వాళ్ళు ఎవరు వుండరు మేడం,అవిటి అనేవి శరీరానికి కానీ మనస్సుకు కాదని మీరు నిరూపించారు  మేడం 🙏🙏🙏🙏🙏
చదువులు చెప్పే ప్రతి గురువుకు ఈ యదార్ధ ఘటన అంకితం.

మంచి పంచిన నువు! మంచి వచ్చు కదరా!

 *మంచి పంచిన నువు!  మంచి వచ్చు కదరా!*

ఆటవెలది:

చర్యకు ప్రతిచర్య  సమముగా యుండును,
నీవు ఇచ్చినదది తిరిగి వచ్చు,
మంచి పంచిన నువు!  మంచి వచ్చు కదరా!
శివ కుమారు మాట సిరుల మూట!

-శివ భరద్వాజ్

 

*మారు జీవితము, భవితయు  నిజముగాను*

ఆటవెలది:

జరుగుతున్న దానినంగీకరించుడు,
వదలివేయుడు మరి జరిగినదియు,
తగిన మార్పు చేసి కర్మచేసిన, మారు
జీవితము, భవితయు  నిజముగాను! 

-శివ భరద్వాజ్

🔱 అంతర్యామి 🔱

 🔱 అంతర్యామి 🔱

# జన జీవన సుధా...

🍁భారతీయ సమాజంలో రామాయణం గురించి
తెలియని వారుండరు. ఈ కావ్యాన్ని విని, చదివినంత మాత్రాన ప్రయోజనం ఉండదు. అందులోని విలువలను అర్థం చేసుకొని పాటించినప్పుడే మన ప్రవర్తనలో పరివర్తనకు అవకాశం ఉంటుంది. రామాయణంలో నాయక పాత్రల్ని గుర్తుచేసుకొంటే ఏదో తెలియని  ఉత్తేజం, ఉల్లాసం ఎగిసిపడతాయి. వారిపట్ల ఆరాధనాభావం కలుగుతుంది. కానీ ప్రతినాయకుల్ని గుర్తుచేసుకొంటే ఆవేశం పెల్లుబికి వారిపట్ల ప్రతీకార, తిరస్కార భావాలు ఏర్పడతాయి. మనిషి ఎలా ఉండాలి, ఎలా ఉండకూడదనే విచక్షణా జ్ఞానం అందరిలోనూ ఉంటుంది. కాకపోతే తనలో ఉన్నవన్నీ నాయకుడి లక్షణాలే, ప్రతినాయకుడి గుణాలు మచ్చుకైనా లేవని ఎవరికివారు భావిస్తుంటారు. ఎదుటి వాణ్ని మాత్రం ప్రతినాయకుడిగా ఊహించడం చాలామందిలో ఉన్న దుర్గుణం. ఈ తత్త్వం మనిషి ఎదుగుదలకు అడ్డుగోడ వంటిది. ప్రతి ఒక్కరిలోనూ రెండు రకాల గుణాలూ ఉంటాయి. నాయకుడి గుణాలు బయటికొస్తే ప్రశంసలు కురుస్తాయి. ప్రతి నాయకుడి లక్షణాలు విజృంభిస్తే అరాచకం, అశాంతి నెలకొంటాయి..

🍁రామాయణాన్ని మంధర మలుపు తిప్పింది. మాయమాటలతో కైక మనసు విరిచింది. కేవలం మంధర వక్రబుద్ధే రాముణ్ని అడవులకు పంపి, దశరథుడి ప్రాణాలు తీసింది. వ్యక్తిలోని దుర్గుణాలు బయటికి వచ్చాయంటే ఊహకు అందని విషవలయం ఏర్పడి అపార్థాలు సృష్టిస్తుంది. మంధరలా మాట్లాడేవారు సమాజంలో చాలామంది ఉంటారు. అయోధ్యకు తిరిగొచ్చిన భరతుడు జరిగినదంతా తెలుసుకుని కోపంతో తల్లిని దూషించాడు. తిన్నగా రాముడి దగ్గరికెళ్లి అయోధ్యకు తిరిగి రమ్మని బతిమలాడాడు. చివరికి పాదుకల్ని తీసుకెళ్ళి పట్టాభిషేకం చేసి అధికారానికి, కీర్తి ప్రతిష్ఠలకు అతీతుడినని నిరూపించుకొన్నాడు. ఇవన్నీ చూసి భరతుణ్ని కొనియాడుతున్నామే కానీ ఆయన ఆదర్శభావాలను మనం ఎంతవరకు ఆచరించగల్గుతున్నాం?

🍁రామలక్ష్మణులను చూసి శూర్పణఖ మోహించింది. వారు తిరస్కరించారు. అందుకామె తన అన్న రావణుడితో వారిపై లేనిపోనివన్నీ కల్పించి చెప్పింది. ఫలితంగా యుద్ధం జరిగి రావణుడు మరణించాడు. రావణుడు సీతమ్మను తీసుకువెళ్తుండగా జటాయువు అడ్డుపడి అతడితో పోరాడి అసువులు బాసింది. నేటి సమాజంలో పట్టపగలే ఆడపడచుల పట్ల అకృత్యాలు, అత్యాచారాలు జరుగుతుంటే చూస్తూ వెళ్లిపోతుంటారు చాలామంది.

🍁ప్రతి వ్యక్తి తన జీవితంలో ప్రేమ, దయ, నిస్వార్థం, త్యాగం, పరోపకార గుణం అనే ఐదు దైవీ గుణాలను అలవరచుకొని మంచి మార్గాన ముందుకెళ్లాలి. క్రూరత్వం, కపట స్వభావం, నిర్దయ, స్వార్ధ బుద్ధి వంటి అసుర గుణాలను దరిచేరనివ్వకూడదు. మనిషి ఎలా ఉండాలో ఎలా ఉండకూడదో రామాయణ • పాత్రలు చక్కగా చెప్పాయి. ఈ కావ్యం బోధించిన జీవన విలువల్ని అర్థం చేసుకొని పాటించగలిగితే మానవజన్మ ధన్యం.🙏

- ✍️యం.సి. శివశంకర శాస్త్రి

⚜️⚜️🌷🌷🌷⚜️⚜️⚜️
శ్రీ రామ జయ రామ జయజయ రామ
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

నీ దాసుడనే ఈశా.. సదా నా ఎదలో నీ ధ్యాస..

నీ దాసుడనే ఈశా.. సదా నా ఎదలో నీ ధ్యాస..

 
ఆటవెలది:

ఆది మధ్యాంత రహితుడౌ ఆత్మభవుని
యోగ సంభోగ సహితుడా జంగముడిని
వేద విజ్ఞాన విహితమౌ విదితమునిని
విశ్వసాహితి శరణని వినతులిడగ..!!

- విశ్వసాహితి

***************

విశ్వ గురుని వేడ విద్యలొసగు

ఆటవెలది:

మొదలు తుదియు లేని మొదటి యోగి యతడు,
జగము నేలు జంగమాతడు, చిరు
నగవు మౌన మునియు, జ్ఞాన మిచ్చెడివాడు,
విశ్వ గురుని వేడ విద్యలొసగు.

-శివ భరద్వాజ్

గోదావరిపిలిచింది!

 గోదావరిపిలిచింది!
                 ➖➖➖✍️

‘ఇంత చదువూ చదివించింది #ఇండియాలో పనిజేయటానికా?’

‘ఏమయ్యా, గురజాడ అప్పారావుగారి ఇల్లు చూశావా?’ అని అడిగాడు దక్షిణామూర్తి.

దానికా అబ్బాయి... ‘#అప్పారావుగారంటే ఎవరండీ?’ అని ఎదురడిగాడు.

అవును, బీటెక్‌ చదివిన ఆ కుర్రాడికి గురజాడ అప్పారావు అవసరం ఏముందీ?
*****

*ఇక కథ లోకి వెళదాం...

కొత్తగా పెళ్లైన కూతుర్నీ అల్లుడినీ అన్నవరం సత్యనారాయణస్వామి దర్శనం చేయించి,భోజనాలయ్యేసరికి ఒంటిగంటయింది. కొత్త దంపతుల్ని వెంటబెట్టుకుని కారెక్కారు దక్షిణామూర్తి దంపతులు.

ఆ సమయంలో దక్షిణామూర్తికి తన పెళ్ళి జ్ఞాపకానికొచ్చింది. అప్పుడు కూడా ఇలాగే పెళ్లైన వెంటనే అన్నవరం తీసుకొచ్చి దర్శనం చేయించారు అమ్మా, నాన్న.
ఆ మాటకొస్తే దక్షిణామూర్తే కాదు, గోదావరి జిల్లాలో ఏ ఇంట్లో పెళ్ళయినా కొత్త జంట మొదటగా చేసేది సత్యనారాయణస్వామి దర్శనం.

కారు నేషనల్‌ హైవే మీద పరిగెడుతోంది. చుట్టూ పచ్చదనం కమ్ముకున్న పొలాలూ, దూరంగా పచ్చదుప్పటి కప్పుకున్నట్లున్న కొండలూ గజిబిజిగా వేగంగా కనుమరుగవుతున్నాయి. దక్షిణామూర్తి కడుపు నిండింది, మనసు మాత్రం వెలితిగా ఉంది. వెనక్కి వాలి కళ్ళు మూసుకున్నాడు.

ఈమధ్యనే అమ్మాయి పెళ్ళి చేశాడు. అల్లుడికి అమెరికాలో ఉద్యోగం. మంచి స్థితిమంతుల కుటుంబం. భార్య తరఫు బంధువుల ద్వారా వచ్చిన సంబంధం అని, మరో ఆలోచన లేకుండా పెళ్ళి జరిపించాడు. ఒక వారంరోజుల్లో కూతురూ అల్లుడూ అమెరికా వెళ్ళిపోతారు.
తనసలు చుట్టుపక్కల మంచి సంబంధం చూసి చేద్దామనుకున్నాడు-మంచీ చెడ్డా కళ్ళెదురుగుండా ఉంటే బావుంటుందని!

భార్య పట్టుపడితే కాదనలేక ఒప్పుకున్నాడు.

అప్పటికీ ఉండబట్టలేక నిశ్చితార్థమప్పుడు వియ్యంకుడితో అనేశాడు.. “మీకు పది తరాలకూ తరగని ఆస్తి- అబ్బాయి పదేళ్ళుగా అమెరికాలో సంపాదించుకున్నాడు. నాకూ ఒక్కగానొక్క కూతురు. నాదంతా నా కూతురికే. ఇంకా అమెరికా దేనికంటారూ! ఇక్కడే ఉండమని చెప్పకూడదా బావగారూ” అని.

‘ఇంత చదువూ చదివించింది ఇండియాలో పన్జేయటానికా?’ అని రాచనాగు లేచినట్టు లేచింది వియ్యపురాలు.

ఇంకేం చేయాలో తోచక అన్యమనస్కంగానే నిశ్చితార్థం కానిచ్చేశాడు దక్షిణామూర్తి.

1960లలో చెన్నైలో మెకానికల్‌ ఇంజినీరింగ్‌ చేశాడు దక్షిణామూర్తి. తల్చుకుంటే ఆ రోజుల్లోనే మంచి ఉద్యోగంలో సెటిలైపోయేవాడే. కానీ, సొంతగడ్డ మీద మమకారం, ఏం చేసినా మన వూరికే చేయాలనే సంకల్పం అతన్ని సొంత వూళ్ళోనే స్థిరపడేలా చేశాయి. స్వగ్రామంలోనే వ్యవసాయ పనిముట్లు తయారుచేసే ఇంజినీరింగ్‌ వర్క్‌షాప్‌ ప్రారంభించాడు. తన చదువునంతా సొంత గడ్డకే ఉపయోగించాడు. తండ్రి ఇచ్చిన పదెకరాల పొలం పాతికెకరాలకు పెంచాడు. చుట్టుపక్కల వాళ్ళందరికీ తల్లో నాలుకై   వూరికి పెద్దదిక్కుగా మారాడు. అందరూ పిల్లల్ని ఇంజినీర్లూ డాక్టర్లూ లేదా సాఫ్ట్‌వేర్‌ ఇంజినీర్లుగా చూడాలనుకుంటే దక్షిణామూర్తి మాత్రం తన కూతుర్ని అగ్రికల్చరల్‌ బిఎస్సీ చేయించాడు. మన రైతుల కోసం ఏదైనా చేయాలని నూరిపోశాడు.

కానీ, పిల్ల పెళ్ళిచేశాక మన చేతుల్లో విషయం కాదు కదా! మనకి ఒంట్లో బాగుండకపోతే మన బిడ్డ మన దగ్గరుండదు. మనం బెంగపడితే మన కంటికి కనపడదు.
ఈ అమెరికాకి మన పిల్లలు తప్ప దిక్కులేదా?
మన పిల్లలకి అమెరికా తప్ప దారిలేదా? మంచి జీవనం కోసం కొంత డబ్బు చాలు. కొంత డబ్బు కోసం మొత్తం జీవితాలే మారిపోవాలా?
వేల మైళ్ళు ఏళ్ళకు ఏళ్ళు దూరమైపోవాలా?

“కడియంలో కాసేపు ఆపాలయ్యా” డ్రైవర్‌కి చెప్పి కారాపించాడు.
వియ్యపురాలు ఏవో పూలమొక్కలు కొనుక్కుంటానంది మరి.

కడియంలో కారాగింది. అందరూ దిగారు. అదొక పూలస్వర్గం.
వియ్యపురాలు ఎప్పుడూ చూడలేదేమో తెగ సంబరపడిపోయింది. రంగురంగుల పూలూ... ఒకటా రెండా వందల రకాల పువ్వులు తివాచీ పరిచినట్టు ఎరుపూ, పసుపూ, నీలం, తెలుపు గులాబీలూ, చామంతులూ అదొక పూల సామ్రాజ్యం.

కారు ధవళేశ్వరం బ్యారేజ్‌ సమీపించింది.   “నాన్నా, కాటన్‌ మ్యూజియంకి వెళ్దాం” దక్షిణామూర్తి కూతురు అంది.

“సాయంత్రం అయింది. చీకటిపడేలా ఉంది. ఇప్పుడు మ్యూజియం అంటావేవిఁటే! ఇంటికెళ్ళాక బోలెడు పనుంది. తర్వాత చూద్దాంలే! అయినా చూడ్డానికేవుందీ? మీ నాన్నా, నువ్వూ ఎప్పుడూ చూసేది అదే కదా!” అంది దక్షిణామూర్తి భార్య హైమ.

“అదికాదమ్మా, ఆయనకి ఒకసారి చూపిద్దామని!” కూతురనేలోగా దక్షిణామూర్తి కారు దిగాడు.

ధవళేశ్వరం వచ్చినప్పుడల్లా దేవుడి గుడికెళ్ళినట్టు కాటన్‌ మ్యూజియానికి వెళ్ళక మానడు.

బ్రిడ్జ్‌ పక్కనే ఉన్న పదడుగుల విగ్రహం చూసి అల్లుడు కిరణ్‌ అడిగాడు- “అది ఎవరి విగ్రహం మామయ్యగారూ?” అని.

హైదరాబాద్‌లో పెరిగి, అమెరికాలో పనిజేసేవాళ్ళకి కాటన్‌ గురించి తెలియదు కదా!
చానాళ్ళక్రితం ఒకసారి ట్రెయిన్‌లో వస్తుండగా విజయనగరం కుర్రాడు తగిలాడు. ‘ఏమయ్యా, గురజాడ అప్పారావుగారి ఇల్లు చూశావా?’ అని అడిగాడు దక్షిణామూర్తి.

దానికా అబ్బాయి... ‘అప్పారావుగారంటే ఎవరండీ?’ అని ఎదురడిగాడు.

అవును, బీటెక్‌ చదివిన ఆ కుర్రాడికి గురజాడ అప్పారావు అవసరం ఏముందీ? విజయనగరంలో పుట్టి, విజయనగరంలో పెరిగినవాడికి గురజాడ అప్పారావంటే తెలియకపోగాలేందీ, హైదరాబాద్‌లో పెరిగి అమెరికాలో సెటిలైనవాడికి కాటన్‌ తెలియకపోవడంలో తప్పేంలేదనుకున్నాడు దక్షిణామూర్తి.

మ్యూజియం ముందుభాగంలో 1840సం. లలో ఆనకట్ట నిర్మాణానికి ఉపయోగించిన యంత్రాలూ, పనిముట్లూ, వాహనాలూ ఉన్నాయి. వాటిని ప్రత్యేకంగా లండన్‌ నుంచి కాటన్‌ తెప్పించారు.

కొంచెం ముందుకువెళ్తే డెల్టాలో 10 లక్షల ఎకరాలకు నీరందించే గొప్ప ప్రాజెక్టును కేవలం 5 సంవత్సరాల్లో పూర్తిచేసిన “కర్మయోగి ద గ్రేట్‌ సర్‌ సి.ఆర్ధర్‌ కాటన్.”
ఆ రోజుల్లో నివాసం ఉన్న బంగ్లా! దానినే ఇప్పుడు మ్యూజియంగా మార్చారు. లోపలికెళ్ళాక ప్రాజెక్టు వివరాలూ, ఫొటోలూ, చిత్రాలూ ఒక్కొక్కటీ వివరించి చెబుతోంది కూతురు- అల్లుడికి. అల్లుడు చాలా ఆసక్తిగా వింటున్నాడు.

“ఆ రోజుల్లో అంటే 183 ఏళ్ళక్రితం ఇక్కడ తినటానికి వరి లేదు. ఇంట్లో పెళ్ళయితేనో    లేదంటే శుభకార్యాలప్పుడో మాత్రమే వరి అన్నం. మామూలు రోజుల్లో జొన్నసంకటే. గోదారికి వరదొస్తే అడ్డే లేదు. కరవూ కాటకాలూ, జనాభా క్షయం..! ఇదే ఆనాటి డెల్టా పరిస్థితి.

అప్పుడే కాటన్‌ అనూహ్య ప్రవేశం.

ప్రాజెక్ట్‌ కట్టి, ప్రజల కన్నీళ్ళు తుడవటం అనేది నిజానికాయన పనికాదు. కేవలం ఈ ప్రాంత ‘పన్ను వసూలు అధికారి మాత్రమే!’ కానీ, కష్టం నష్టం తెలుసుకున్నాడు. కంపెనీకి నచ్చజెప్పాడు. అయిదేళ్ళంటే అయిదేళ్ళలోనే అంచనా వ్యయంలోపే ఖర్చుపెట్టి రూ.4,75,572/- లతో పని పూర్తిచేసి చూపించాడు!”... దక్షిణామూర్తి చెప్పుకుంటూ పోతున్నాడు.

“మన వూళ్ళో పుట్టలేదు, మన దేశమే కాదు, మన భాష కాదు, మన మనిషే కాదు... అయినా మనకోసం పదిలక్షల ఎకరాలకు నీరిచ్చి మనకింత అన్నం పెట్టిన ఆ దేవుడు చేసిన దాంట్లో వందోవంతు మన నాయకులూ మన విద్యావంతులూ ఏదో ఒక రంగంలో కృషిచేస్తే మనదేశం ఇలా ఉంటుందా బాబూ?” అల్లుడితో అన్నాడు దక్షిణామూర్తి.

ఇంటికెళ్ళేసరికి రాత్రి ఎనిమిది గంటలయింది. అల్లుడు ఏదో ఆలోచనలతో ఉన్నట్టున్నాడు. ‘నా మాటలు విసుగనిపించాయో ఏమో’ అనుకున్నాడు దక్షిణామూర్తి.

మర్నాడు అల్లుడూ కూతురూ బయల్దేరారు. చీరా, సారె, కానుకలూ అన్నీ సర్ది పక్కన పెట్టారు. పెళ్ళి ఫొటోలు వచ్చాయి. చూసుకున్నారు. వీడియో కూడా చూశారు. సాయంత్రమే ట్రెయిన్‌ ఎక్కటం. అనుకున్న సమయం రానే వచ్చింది. సాయంత్రం అయిదు గంటలయింది. అల్లుడూ కూతురూ రెడీ అయ్యారు. దక్షిణామూర్తికీ, భార్య హైమకీ కాళ్ళకు నమస్కారం చేశారు. హైమ కూతుర్ని పట్టుకుని బావురుమంది. వియ్యపురాలు ఓదార్చింది. ఆరున్నరకి రాజమండ్రిలో ట్రెయిన్‌ ఎక్కించారు.
“వెళ్ళొస్తాం మామయ్యగారూ!”అల్లుడు చేతిలో చెయ్యేసి నొక్కుతూ చెప్పాడు.

“సరే, జాగ్రత్త!  హైదరాబాద్‌లో దిగగానే ఫోన్‌ చేయండి.” కళ్ళు చెమరుస్తుండగా గద్గదస్వరంతో అన్నాడు.

ట్రెయిన్‌ కదిలింది. చెయ్యూపి ఇంటికి బయల్దేరారు దక్షిణామూర్తి దంపతులు.

దక్షిణామూర్తి రొటీన్‌లో పడిపోయాడు... తన వ్యవసాయం, వర్క్‌షాప్‌ పనీ, ఊరి పనీ. క్షణం తీరిక లేకపోవటంతో కూతురి బెంగమాట అటుంచి కూతురి గురించే మరిచిపోయాడు. మళ్ళీ వాళ్ళు తిరిగి స్వదేశం వస్తారని ఆశలేదు కాబట్టి, బాధ కూడా లేదు దక్షిణామూర్తికి.

సరిగ్గా పదిరోజుల తర్వాత ఒక ఫైన్‌ మార్నింగ్‌ హాల్లో కూర్చుని కాఫీ తాగుతున్న దక్షిణామూర్తి, భార్య హైమ పిలుపుతో లోపలికెళ్ళాడు “ఏమండీ, అమెరికా నుంచి అమ్మాయి ఫోను...!”
దక్షిణామూర్తి ఫోనందుకున్నాడు.
“నాన్నా, బావున్నారా?”
“బావున్నానమ్మా. నువ్వూ, కిరణ్‌ ఎలా ఉన్నారు?”
“ఫైన్‌ నాన్నా. ఆయన నీతో ఏదో మాట్లాడతారట నాన్నా...”
ఫోన్‌ అల్లుడికిచ్చింది.

“మామయ్యగారూ బావున్నారా?”
“బావున్నాను. మీరిద్దరూ ఎలా ఉన్నారు? అమ్మాయికి అక్కడ అలవాటయిందా? ఇబ్బంది ఏమీ లేదు కదా?”
“అదేంలేదు మామయ్యా. మరి మీతో ఓ విషయం చెప్పాలి మామయ్యా”మాటల్లో ఏదో తటపటాయింపు.
“చెప్పు కిరణ్‌, ఫర్వాలేదు!”
“నేను ఇండియా వచ్చేద్దామనుకుంటున్నా మామయ్యా. రాజమండ్రిలోనే నలుగురైదుగురు ఫ్రెండ్స్‌ కలిసి సాఫ్ట్‌వేర్‌ కంపెనీ పెడదామని అనుకుంటున్నాం. ఇక్కడ రిలీవ్‌ కావటానికి ఇంకో మూణ్ణెల్లు పడుతుంది. ఈలోపు అక్కడ ఏర్పాట్ల విషయంలో మీ సహాయం కావాలి...!” కిరణ్‌ చెబుతున్నాడు.

దక్షిణామూర్తికి ఎగిరి గంతేయాలనిపించింది…”అలాగే అల్లుడూ. మన ఊరు వచ్చి, మన వూళ్ళో బిజినెస్‌ చేసి, మనవాళ్ళకే ఉద్యోగాలిస్తామంటే అంతకంటే కావాల్సిందేముంది. నేనేం కావాలన్నా చేస్తాను.” సంతోషంగా అన్నాడు.
“థాంక్స్‌ మామయ్యా..!”

“సరే కానీ కిరణ్‌, పెళ్లైన నెలలోపే ఇండియా వచ్చేయాలని ఎలా అనుకున్నావు, చాలా ఆశ్చర్యంగా ఉందే!” దక్షిణామూర్తి నవ్వుతూ అన్నాడు.

“మనదేశం కాదు, మన భాషా కాదు, మన మనిషే కాదు... అయినా మన నేలకు   కాటన్‌ చేసినదాంట్లో వందో వంతైనా చేయాలి కదా, మామయ్యా! మీరు మీ ఊరికి చేసిన దాంట్లో పదో వంతైనా చేయాలి కదా!"

దక్షిణామూర్తికి ఆ మాటలు వింటుంటే ఏమీ కన్పించట్లేదు.
గోడమీద ‘కాటన్‌’ ఫొటో నవ్వుతూ కనపడింది.
‘నీ మంచి మనసుతో మా డెల్టానే కాదు... నా అమెరికా అల్లుణ్ణి కూడా మార్చేశావా! కాటన్‌ దొరా...  !!
నీకు కోటి నమస్కారాలు’ అనుకున్నాడు దక్షిణామూర్తి మనసులో.

దూరంగా గోదావరి నింపాదిగా, నిర్మలంగా సాగిపోతోంది...
తన బిడ్డల్ని ఎక్కడికో కాకుండా తన ఒడి చెంతే ఉండమని పిలుస్తోంది మౌనంగా...✍️
#Proud_Be_An_Indian
.          సర్వం శ్రీకృష్ణార్పణమస్తు
                       🌷🙏🌷

 🙏లోకా సమస్తా సుఖినోభవన్తు!🙏