🔔 *అనగనగా...* 🔔

 🔔 *అనగనగా...* 🔔

ఒక సాధువు నడుస్తూ అలసిపోయి ఒక చెట్టు కింద కూర్చున్నాడు. ఎదురుగా ఉన్న ఇంటి యజమాని ఆయన్ని ఆహ్వానించి, విశ్రాంతి తీసుకోమని కోరాడు. భోజనం పెట్టి, చీకటి పడిందని ఆ రాత్రి తన ఇంట్లోనే ఉండమన్నాడు.

మాటల్లో యజమాని అన్నాడు:
👉 “సంసారంలో సుఖం లేదండీ! మీ జీవితం ఎంత హాయిగా ఉంది!”
అందుకు సాధువు ప్రశాంతంగా:
👉 “అయితే నా వెంట రా, నీకు మోక్ష మార్గం చూపిస్తాను.”
యజమాని తడబడుతూ:
👉 “అలా ఎలా సాధ్యం స్వామీ? పిల్లలు చిన్నవాళ్లు… వాళ్లను పెంచాలి కదా!” అన్నాడు.

⏳ సంవత్సరాలు గడిచాయి…
సాధువు మళ్లీ వచ్చాడు. యజమాని పిల్లలు పెద్దవాళ్లయ్యారు.
సాధువు: “ఇప్పుడైనా నా వెంట రా!”
యజమాని: “ఇంకా లేదు స్వామీ… పిల్లలు స్థిరపడాలి, పెళ్లిళ్లు చేయాలి.”

మరిన్ని సంవత్సరాలు గడిచాయి.
సాధువు మళ్లీ వచ్చాడు. యజమాని ఈ సారి కొంచెం విసుగ్గా:
👉 “పిల్లలకు డబ్బు విలువ తెలియదు. నేను దాచినంతా ఆ చెట్టు కింద పాతిపెట్టాను. ఇల్లు కట్టాలి… మీలాగా నాకు ఎలా కుదురుతుంది?” అన్నాడు.

🌑 మరికొన్ని సంవత్సరాలు గడిచాయి.
సాధువు మళ్లీ ఆ మార్గం గుండా వెళ్తుంటే యజమాని కనబడలేదు. అతని కొడుకు చెప్పాడు:
👉 “నాన్నగారు మరణించారు.”

సాధువు బయటికి వచ్చి చెట్టు కింద చూసాడు. అక్కడ ఒక కుక్క కూర్చుంది.
మంత్రజలం జల్లి అన్నాడు:
👉 “ఏమిటి నీ మోహం? కుక్కగా పుట్టి కూడా ఇంటిని కాపలా కాస్తున్నావా? నా వెంట రా, మోక్షం చూపిస్తాను.”
కుక్క (యజమాని ఆత్మ):
👉 “అలా చేయలేను… నేను దాచిన సొమ్ము పిల్లలకు చెప్పలేదు. అది ఎవరూ దోచుకోకుండా చూడాలి.”

కొన్నాళ్లకు ఆ కుక్క కనిపించలేదు. చెట్టు కింద ఇప్పుడు ఒక పాము.
సాధువు మంత్రజలం చల్లగా అది మాట్లాడింది:
👉 “నా సొమ్ము పిల్లలకే దక్కాలి, వేరెవరికి దక్కకూడదు. అందుకే ఇక్కడే ఉంటున్నాను.”

సాధువు ఇంట్లోకి వెళ్లి పిల్లలతో అన్నాడు:
👉 “మీ నాన్న ఆ చెట్టు కింద ధనం దాచాడు. కానీ జాగ్రత్త, అక్కడ పాము ఉంది.”

వెంటనే వారు కర్రలు పట్టుకొని అక్కడికి పరుగెత్తారు.
తన సొంత పిల్లలే తనను కర్రలతో కొడుతుంటే ఆ ఆత్మ సాధువును చూసి హాయిగా మొఱ్ఱ పెట్టింది… కానీ అప్పటికే చాలా ఆలస్యమైంది.

🌸✨ నీతి ✨🌸

👉 గృహస్థాశ్రమంలో బాధ్యతలు తప్పవు.
👉 కానీ మోహబంధాలు మరీ గట్టిగా కట్టేసుకుంటే అది ఇహపరముల రెండింటికీ అడ్డుపడుతుంది.
👉 సంపద, పిల్లలు, ఇల్లు – ఇవి అవసరం. కానీ పరమగమ్యం మరువకూడదు.