ముసలితనం

ఎంతో గొప్పగా బతికి,
ఎంతో ఎత్తుకు ఎదిగి,
చేవ ఉన్నన్ని రోజులు  
చల్లగా నీడనిచ్చిన నన్ను,
మోడువారగానే అనాధచేసి  
ఎండిన కట్టెగానే చూస్తున్నారు.

పచ్చటి సంపదతో,
కోరికల ఫలాలు అందించినన్ని రోజులు
రోజు వచ్చి తియ్యగా పలకరించేవారు.

ఇప్పుడు రిటైర్ అయ్యి,
పచ్చటి ఆకుల కాసుల గలగలలు ఆగి  
దగ్గరకు వస్తే కోరికల ఫలాలు దొరకవని,
నీళ్లు పోస్తే దండగని, నా నీడన బతికిన వారే!
దూరంనుంచి చూసి వెళ్లిపోతున్నారు.

పలకరించే దిక్కులేక
ఎండిపోయిన కొమ్మల చేతులు దోసిలి పట్టి,
గుక్కెడు నీటి చుక్కలు పొసే వారి కోసం,
పొడిబారి పగిలిన కాళ్ళ వేళ్ళతో
బలహీనంగా నుంచొని రోజులు లెక్క పెడుతున్నా.

ఇది కలి మాయయా!
కాలం మార్చిన మనుషుల పోకడా!!
అర్ధంకాక, కృతజ్ఞత మరిచిన వారిని,
పొడి కళ్ళతో చూస్తూ,
దూరంగా ఎండిన చెట్టు
పక్కన ఇంటిలో పండిన ముసలి,
ఇరువురి ఆలోచన ఒక్కటే.

ఎవరున్నా, లేకున్నా,
నా కట్టెకు, నీ కట్టె తోడుగా,
సహదహనమవుదామన్న
ఇరువురికి  ఓదార్పు ఒక్కటే,

- శివ భరద్వాజ్