వ్యక్తిత్వం లో వజ్రం - మన జాతికి దొరికిన 'రత్నం'

డ్రైవరు కాకుండా నలుగురు ప్రయాణిస్తున్న ఆ కారు ఢిల్లీ వైపు వెళ్తోంది. ఆ నలుగురూ ఒక మీటింగ్ కు హాజరవ్వాలి. ఇంతలో ఒక టైరు పంచరు ఆయ్యింది. అందరూ దిగారు. డ్రైవరు మరో టైరును బిగించేపని చూస్తున్నాడు , ముగ్గురిలో ఒకరు సిగరెట్టు వెలిగించాడు , ఒకాయన సెల్ ఫోన్ తీసి మాట్లాడుతున్నాడు , మరొకాయన వెంట తెచ్చుకొన్న ఫ్లాస్కులోని కాఫీ తాగుతున్నాడు. రెండు నిమిషాయలయ్యాక ఆ ముగ్గురికీ నాల్గవ వ్యక్తి గుర్తుకొచ్చాడు , అపుడు ఆ ముగ్గురూ ఆయన వంక చూసి ఆశ్ఛర్యపోయారు. ఎందుకంటే ఆయన తన చొక్కా స్లీవ్ పైకి అనుకొని , టై ను భుజం వెనక్కి వేసుకొని , జాకీ , స్పానర్ తీసుకొని డ్రైవర్ కు సహాయ పడుతున్నాడు. ఈ ముగ్గురూ అవాక్కయ్యారు.  కారణం ఆ నాల్గవ వ్యక్తి రతన్ టాటా.  
'' సార్ , మీరు ? '' '' అవును , మనం మీటింగ్ కు వెళ్ళాలి , టైరు మార్చడానికి డ్రైవర్ కు 15 ని. సమయం పడుతుంది , కానీ నేను సహాయపడితే 8 నిమిషాల్లో అతను ఆ పని పూర్తి చేస్తాడు. మనకు 7 ని. కలిసొస్తాయి కదా ? ''  అన్నారు రతన్ టాటా. [ Respect to Time is Respect to Life ]

టాటా గ్రూప్
ఎందుకు ఆ స్థాయికి ఎదిగిందో దాని అధినేత అయిన రతన్ టాటాను చూస్తే తెలుస్తుంది !

బాల్యంలో ఆయన
తల్లి తండ్రులు విడిపోయారు , అవ్వ పెంచి పెద్ద చేసింది.

యవ్వనం లో ఆయన  గర్ల్ ఫ్రెండ్ మోసం చేసింది.

ఆ తరువాత కంపెనీ కి విపరీతమైన నష్టాలు , సవాళ్ళు ఎదురయ్యాయి.

కానీ ఆయన తన మంచితనాన్ని , దయను , లక్ష్యాన్ని , నిజాయితీని , సమయపాలనను , క్రమశిక్షణను , కఠోర పరిశ్రమను మరిచిపోలేదు. టాటా  సంస్థను ఆయన ఏ స్థాయికి తీసుకొచ్చాడో క్రింద వివరాలు చదివితే తెలుస్తుంది .

టాటా సంస్థ అయిన TCS  యొక్క స్టాక్ మార్కెట్ విలువ  పాకిస్తాన్ దేశపు మొత్తం స్టాక్ మార్కెట్ విలువతో సమానం.  

భారతదేశపు GDP కి TATA సంస్థ ఒక్కటే
4 % కాంట్రిబ్యూట్ చేస్తుంది.

ప్రతి ఏటా  అస్సాం , ఒడిషా , హిమాచల్ ప్రదేశ్ , గోవాలు కలిపి ఎంత టాక్స్ కడతాయో అంత టాక్స్ ను ఒక్క టాటా సంస్థనే దేశానికి చెల్లిస్తుంది. [ 50 000 + కోట్లు ]  

నవంబరు 26 , 2008 లో పాకిస్తాన్ యొక్క ఉగ్రవాద సంస్థ లష్కరే తోయిబా మన ముంబై నగరంలోని టాటా సంస్థ యొక్క తాజ్ హొటల్  మీద [ కింద ఫోటోలో కనిపిస్తుంది ]  ఆత్మాహుతి దాడి చేసి వందల మందిని చంపిన సంఘటనలో , చనిపోయిన ప్రతి వ్యక్తి కుటుంబాన్ని వ్యక్తిగతంగా కలిసి  ఒక్కొక్కరికీ 25 నుండీ 50 లక్షల దాకా సహాయం అందించారు రతన్ టాటా ; ఆ సమయం లో తమ హోటల్ లో డ్యూటీలో వుండి మరణించిన  , గాయపడిన ప్రతి పోలీసు , ప్రతి ఇతర ఉద్యోగి కుటుంబం లో ఒక్కొక్కరికి తన సంస్థలో ఉద్యోగం ఇచ్చాడు , వాళ్ళ పిల్లల చదువు , పెళ్ళిళ్ళ  బాధ్యత ను తానే తీసుకొన్నాడు ; అంతకంటే ఆశ్చర్యమేమంటే ఆ దాడి సమయంలో దేవిక అనే చిన్న పాప హొటల్ కు వచ్చివుంటుంది , ఆమెను గది బయట పెట్టి ఆమె తండ్రి , మామయ్య టాయిలెట్ లోకి వెళ్ళివుంటారు , అప్పుడే ఆ దాడి జరిగింది , వాళ్ళిద్దరూ మరణించారు. ఆ చిన్న పాప బ్రతికింది , తరువాత ఆనాడు హొటల్లో చిన్నపిల్లలు , స్త్రీలు , వృద్ధులు అని చూడకుండా కాల్పులు జరిపి వందల మందిని చంపిన నరరూప రాక్షసుడు అజ్మల్ కసబ్ ను గుర్తు పట్టింది ఆ చిన్న పాపనే. ఆ చిన్న పాపను ఆసుపత్రిలో చేర్పించి , కోలుకొనేలా చేసి , ఆమె చదువుకు ఏర్పాట్లు చేసి , ఉద్యోగం కూడా తన కంపెనీలోనే ఇస్తానని చెప్పి , ఆమె పెళ్ళి బాధ్యతను కూడా  రతన్ టాటా నే తీసుకొన్నారు. మరో ఆశ్చర్యమేమంటే  ఆ దాడి సమయంలో రోడ్డు మీద వెళుతున్న , అక్కడ చిన్న చిన్న వ్యాపారాలు [చేపలు పట్టడం , పావ్ బాజీ , పానీపూరి , భేల్ పూరి , పాన్ బీడా , చాయ్ దుకాణాల ]  నడుపుకొనేవారికెవ్వరికీ టాటా సంస్థతో ఏ సంబంధాలు లేకపోయినా , వారందరికీ నష్టపరిహారం అందించారు రతన్ టాటా. అన్నిటికంటే పెద్ద ఆశ్చర్యమేమంటే ఈ అన్ని పనులనూ రతన్ టాటా దాడి జరిగిన తరువాత కేవలం 20 రోజుల్లో పూర్తి చేసేసారు. అప్పుడు [ 2008 లో] అధికారంలో వుండిన రాష్ట్రప్రభుత్వం [విలాస్ రావు దేశ్ ముఖ్ గారు ముఖ్యమంత్రిగా వుండిన కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం ] దాడిజరిగి 12 ఏళ్ళు అయినా   ఇంకా అందరికీ నష్టపరిహారం చెల్లించలేదు. రతన్ టాటా కేవలం 480 గంటల్లో చెల్లించేసాడు. అందుకే ఆయన గురించి ఒక స్నేహితుడు ఇలా వ్రాసాడు :  Don't mess with him ; if you give him Deep insults , he will transform them into Deep results.  

నా దృష్టిలో రతన్ టాటా సూటు బూటు వేసుకొన్న స్వామి వివేకానంద. ఇద్దరూ బ్రహ్మచారులే. మొదటి వ్యక్తి '' ధ్యానంతో '' దేశాన్ని మార్చాడు, రెండవ వ్యక్తి '' ధనంతో '' దేశాన్ని సేవిస్తున్నాడు.

ఇటువంటి మహనీయులను  కనీసం తలుచుకోవాలి,
వారి గురించి తెలుసుకోవాలి.
మనసులోనైనా అభినందనలు తెలియజేయగలరు.
జైహింద్🙏
        * * 🌷 * *

మూలం: వాట్సప్ కథనం

నిజమైన ఆనందం

 

నిజమైన ఆనందం

భారతీయ కుబేరుల్లో రతన్ టాటా ఒకరు. అతను తన జీవితం కాలంలో ఎన్నో ఇంటర్య్వూలు ఇచ్చారు. తన జీవిత విశేషాలను, అభిప్రాయాలను చెప్పేవారు. అలా ఒక ఇంటర్య్వూలో రతన్ టాటాకు ‘మీ జీవితంలో అత్యంత సంతోషాన్ని ఇచ్చిన సందర్భం ఏమిటి’ అని. దానికి రతన్ టాటా ఎంతో స్పూర్తివంతమైన అనుభవాన్ని చెప్పారు. ఇది ప్రతి ఒక్కరికీ ఆచరణీయమైనదే.

రతన్ టాటా మాట్లాడుతూ ‘నేను జీవితంలో ఎన్నో దశలను దాటి ఇక్కడి వరకు వచ్చాను. నేను చేసిన ఎన్నో పనులు నాకు ఎలాంటి సంతోషాన్ని ఇవ్వలేదు, కానీ అనుకోకుండా చేసిన ఒక పని మాత్రం నాలో జీవితానికి సరిపడా ఆనందాన్ని ఇచ్చింది.’ అని చెప్పుకొచ్చరు. రతన్ టాటా చెప్పిన ప్రకారం...అతను తన యవ్వనంలో సంపద కూడబెట్టడం పైనే ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టారు. ఆయన విజయవంతంగా ఆ పని చేశారు. కానీ అతనికి నిజమైన సంతోషం మాత్రం దక్కలేదు. ఇక తరువాత విలువైన వస్తువులను సేకరించే పని చేశారు. తనకు ఇష్టమైన ఎంతో ఖరీదైన, అరుదైన వస్తువులను సేకరించారు. కానీ ఆయనకు ఆ పని కూడా ఆనందాన్ని ఇవ్వలేకపోయింది.

వ్యాపారవేత్తగా ప్రపంచంలోనే పెద్ద ప్రాజెక్ట్ పొందాలని అనుకున్నారు రతన్ టాటా. ఆ విషయంలో కూడా సక్సెస్ అయ్యారు. ఆయనకు ఇండియా, ఆఫ్రికాలో 95% డీజిల్ సరఫరా ప్రాజెక్టు దక్కింది. అంతేకాదు ఆయన ఆసియాలోనే అతిపెద్ద ఉక్కు కర్మాగారానికి యజమానిగా మారారు. కానీ ఇక్కడ కూడా అతనికి ఆనందం లభించలేదు. కానీ అతనికి నిజమైన ఆనందంగా దక్కే రోజు అనుకోకుండా వచ్చింది.

ఒకసారి ఆయన మిత్రుడొకరు వచ్చి కొంతమంది వికలాంగ పిల్లలకు వీల్ ఛైర్స్ కొనివ్వమని అడిగారు. రతన్ టాటా 200 వీల్ ఛైర్స్ కొని స్నేహితుడి కోరిక నెరవేర్చారు. ఆ స్నేహితుడు వాటిని పంపిణీ చేసేందుకు రతన్ టాటాను కూడా రమ్మన్నారు. పిల్లలకు తన చేతులతోనే ఆ కుర్చీలను అందించారు. ఆ కుర్చీలు అందుకున్న పిల్లలు ఎంతో ఆనందం పడ్డారు. వాటితో ఇటూ అటూ తిరుగుతూ అప్పుడే రెక్కలొచ్చిన పక్షుల్లా తిరిగారు. పిల్లలంతా వాటిపైనే రన్నింగ్ రేస్ పెట్టుకున్నారు. ఎవరు గెలిచారో వారికి వచ్చిన బహుమతిని ఆ పిల్లలంతా పంచుకున్నారు. ఆ పిల్లలను చూసి రతన్ టాటా ఎంతో ఆనందపడ్డారు.

అక్కడున్న పిల్లల్లో ఒక పిల్లవాడు రతన్ టాటా కాలు పట్టుకున్నాడు. రతన్ టాటా అతడిని చూడగానే... ఆ పిల్లవాడు అతడిని చూస్తూ అలాగే ఉండిపోయాడు. అప్పుడు రతన్ టాటా ‘ఎందుకలా చూస్తున్నావ్, నీకు ఇంకెమైనా కావాలా’ అని అడిగారు. దానికి ఆ పిల్లవాడు ‘మిమ్మల్ని కాసేపు ఇలాగే చూడనీయండి. మీ ముఖం నాకు బాగా గుర్తుండాలి కదా, మిమ్మల్ని ఎప్పుడైనా స్వర్గంలో చూస్తే నేను మిమ్మల్ని గుర్తుపట్టాలి కదా, అప్పుడు నేను ఈ వీల్ ఛైర్ ఇచ్చినందుకు మళ్లీ ధన్యవాదాలు చెబుతాను’ అన్నాడు.

పిల్లవాడి మాటలు విన్న రతన్ టాటా ఆశ్చర్యపోయారు. అసలైన ఆనందం అంటే అప్పుడే అతనికి అర్థమైంది. జీవితంలో ఎన్నో సాధించినా కూడా రాని సంతోషం ఆ పిల్లలకు చేసిన సాయంలో తెలిసింది.

రతన్ టాటా కోట్లకు కోట్లు డబ్బు సంపాదించినప్పుడు, భారత కుబేరుడిగా ఎదిగినప్పుడు, ఆసియాలోనే అతి పెద్ద ప్రాజెక్టులను దక్కించుకున్నప్పుడు ఆయనకు సంతోషం దక్కలేదు. కానీ దివ్యాంగ పిల్లలకు చేసిన సాయంలో ఆయనకు అసలైన ఆనందం దక్కింది. అలాగే మీకు కూడా ఏ విషయంలో నిజమైన ఆనందం కలుగుతుందో తెలుసుకోండి. చిన్న చిన్న విషయాలే ఎక్కువ ఆనందాన్ని తెస్తాయి. ఇతరులకు చేసే సాయం మనసును సంతోషంతో నింపేస్తుంది.

ఇప్పుడు వారు మన మధ్య భౌతికంగా లేకపోవచ్చు కానీ మన మనస్సులో ఎప్పటికీ నిలిచిపోతారు, వారి ఆత్మకు శాంతి కలగాలని ఆశిస్తూ ..

*ఓం శాంతి శాంతి శాంతిః 🙏🙏*

❤️ గొప్ప మనసు❤️

 ❤️ గొప్ప మనసు❤️
    ❤️‍🔥🫀❤️‍🔥🫀❤️‍🔥🫀❤️‍🔥                
       నేను ఇంటి కన్స్ట్రక్షన్ మొదలు పెట్టి రెండు నెలలు అయింది. పని చురుకుగానే సాగుతున్నది.

       ఈ రోజు స్లాబ్ వేయాలి. మేస్త్రి కనిపిస్తే "పని వాళ్ళు అందరూ వచ్చినట్లేనా?" అని అడిగాను."ఒక మనిషి తగ్గాడు. మరేం ఫర్లేదు. పనికి ఇబ్బంది లేదు".. అన్నాడు.

     అంతలో ఒక వ్యక్తి వచ్చాడు.నాకు నమస్కారం చేసి "అయ్యా! నా పేరు రాజయ్య.

పొరుగూరు నుంచి కుటుంబం తో వచ్చాను.

వారం నుండి పని కోసం తిరుగుతున్నాను.

ఎక్కడా పని దొరకలేదు. పిల్లలు పస్తు ఉన్నారు. దయచూపించి పని ఇప్పించండి" అని ప్రాధేయ పడ్డాడు.

         అక్కడే ఉన్న మేస్త్రి " నీవెవరివో తెలీకుండా... నీపనితనం తెలీకుండా.. పనిలో పెట్టుకొనేది లేదు. *వెళ్ళు! వెళ్ళు!" అని కసురుకున్నాడు.
     
    అతను నా వైపు జాలిగా చూస్తూ"  ఇది నాకు అలవాటున్న పనేనయ్యా! దయచూపండి" అని ప్రాధేయ పడ్డాడు.

      నాకెందుకో అతని మాటల్లో నిజాయితీ... కన్నుల్లో ఆకలి కనిపించింది.

     మేస్త్రితో " తెలిసిన పనే అంటున్నాడుగా!
ఈ రోజుకు పెట్టుకు చూద్దాం" అన్నాను.
 మేస్త్రీ అయిష్టంగా "సరే! మీ ఇష్టం" అన్నాడు.

     అతను నా వంక కృతజ్ఞతగా చూసి పనిముట్లు వైపు నడిచాడు. మధ్య మధ్యలో అతని వంక చూసాను. కష్టపడి పనిచేయడం గమనించాను. "పోనీలే! నేను పని ఇవ్వడం వలన అతని కుటుంబానికి ఒక రోజు గడుస్తుంది" అని మనసులో సంతోషించాను.

         మధ్యలో కూలీలు అందరికీ టీ తెప్పించాను. అందరూ పదినిముషాలు పని ఆపి కబుర్లు ఆడుతూ టీ తాగుతున్నారు.

రాజయ్య వంక చూసాను. ఎంతో ఇష్టంగా టీ తాగుతూ నా వంక చూస్తున్నాడు. అతను ఆకలిగా ఉన్నట్లు గ్రహించాను.

        మధ్యాహ్నం కూలీలు పని ఆపి భోజనాలు చేస్తున్నారు. రాజయ్య ఏం తెచ్చుకోకపోవడంతో పని ఆపకుండా తట్టలు పైకి మోస్తున్నాడు. ఆతని  ఆకలి గుర్తించగలిగాను. కానీ దగ్గరలో ఏం హోటల్స్ లేకపోవడంతో అతన్ని టిఫిన్ చేయడానికి పంపలేకపోయాను.
 
 రాజయ్య మాత్రంమంచి నీళ్ళతో సరిపెట్టేసుకున్నాడు.

        అతని ఆకలి నాకు గిల్టీగానే ఉంది. సాయంత్రం అయింది. మేస్త్రీకి డబ్బులు ఇచ్చాను. అతడు కూలీలకు పంచాడు.

        రాజయ్య బయలుదేరుతూ నా దగ్గరకు వచ్చి రెండు చేతులూ జోడించి నమస్కరించాడు. "నువ్వేం తినలేదు. త్వరగా వెళ్లి భోజనం చేయి" అన్నాను.

    "నేనే కాదయ్యా! ఇంట్లో వాళ్లకు ఎవరికీ భోజనం లేదు. మీ  దయవల్ల ఈ పూట గడుస్తుంది" అన్నాడు. అతని కన్నుల్లోని ఆవేదన సరిగానే గుర్తించాను.

        అతను బయలు దేరిపోయాడు. ఎందుకో తెలీదు... రాజయ్య వంకే చూడసాగాను. వెళ్తున్న రాజయ్యకు పావురాలు అమ్ముతున్న వ్యక్తి ఎదురు పడ్డాడు. రాజయ్య ఆగి తనను దాటి పోయిన పావురాలు అమ్మే వ్యక్తినే చూడసాగాడు.
అతని చేతిలో రెండు పావురాలు ఉన్నాయి.

      రెండు నిముషాలు ఆగి రాజయ్య ఆ వ్యక్తిని కేకేసి పిలిచాడు. నాకు విషయం అర్థం అయిపోయింది. ఈపూట రాజయ్య పావురాయి మాంసంతో విందు భోజనం చేయబోతున్నాడు....
 
అన్న ఆలోచన రాగానే నాకు అంతవరకు రాజయ్య మీద జాలి కరిగి పోయింది.

      "ఆ డబ్బు జాగ్రత్త చేసుకుంటే మరో పూట కూడా గడిచి పోతుంది. అలాంటిది పావురాయి మాంసంతో జల్సా చేసుకుంటున్నాడు" ఆ ఆలోచన నాకు అతని మీద కలిగిన సదభిప్రాయాన్ని దూరం చేసింది.

         బేరం కుదిరినట్లు ఉంది. పావురాలు అమ్మే వ్యక్తి రాజయ్య ఇచ్చిన డబ్బు తీసుకొని పావురాలు అందిస్తూ" చాలా రుచిగా ఉంటాయి. మరలా నన్ను వెతుక్కోవాలి నువ్వు" అన్నాడు.

     రాజయ్య చిన్నగా నవ్వి వాటి రెక్కలకు కట్టిన తాడు విప్పదీయసాగాడు. పావురాలు అమ్మిన వ్యక్తి రాజయ్యను వారిస్తూ" ఈ పని ఇంటి దగ్గర చేయి. లేకపోతే ఎగిరి పోతాయి".. అన్నాడు.

      రాజయ్య అతని మాటలు పట్టించుకోకుండా వాటి రెక్కలకు కట్టిన తాడు విప్పదీసి వాటిని ఒక్కసారి ముద్దు పెట్టుకొని గాలిలోకి ఎగర వేశాడు.
 
స్వేచ్ఛగా ఎగిరిపోతున్న పావురాల వంక అలానే ఆనందంగా చూడ సాగాడు.

ఆ రెండు పావురాలు స్వేచ్చగా ఎగిరి పోయాయి.

      రాజయ్య చేసినపనికి నాతో పాటు అక్కడున్న వారందరూ ఆశ్చర్య పోయారు.

ఆఖరికి పావురాలు అమ్మిన వ్యక్తి కూడా.

     "ఏంటి నీవు చేసిన పని? డబ్బులు తేరగా వచ్చాయా?" అన్నాడు.

       "డబ్బులు మరలా సంపాదించవచ్చు. పోయిన ప్రాణం మరలా రాదు" అన్నాడు రాజయ్య. ఆ మాట నా చెవినపడింది. రాజయ్య నాకు ఒక అద్భుతమైన వ్యక్తిలా కనిపించాడు.

అతని ఆకలి... ఎదురుచూసే అతని వాళ్ల ఆకలి నా కళ్ళ ముందు కదలాడింది. కూలీ పని చేసి బ్రతికే ఒక మనిషిలో ఎంత గొప్ప మనసు దాగి ఉందో బోధ పడింది.
    అంతలో పావురాలు అమ్మిన వ్యక్తి... రాజయ్యతో అన్నా! నేను చేసే పని తప్పని తెలుసు. కానీ పొట్టకూటి కోసం తప్పడం లేదు. నీ డబ్బులు నీవే ఉంచుకో!"

అని రాజయ్య డబ్బులు వెనక్కి ఇవ్వబోయాడు.

రాజయ్య అతన్ని వారిస్తూ" డబ్బు వెనక్కి తీసుకుంటే నాకు తృప్తి ఉండదు" అని ముందుకు కదిలాడు.
       కొంచెం సేపు అలానే ఉండిపోయాను.
తరువాత బైక్ స్టార్ట్ చేసి... రాజయ్య దగ్గరకు పోనిచ్చి "ఎక్కు" అన్నాను.
"వద్దు అయ్యగారూ!" అన్నాడు." మరేం ఫర్లేదు. నేనూ అటేవెళ్తున్నాను" అని బలవంతంగా ఎక్కించి ఒక హోటల్ ముందు ఆపి మీల్స్ పార్సెల్ చేయించాను.
     ఆ తరువాత రాజయ్య ఎక్కడ ఉంటున్నాడో కనుక్కొని అక్కడ డ్రాప్ చేసి మీల్స్ పార్సిల్ అందించి రెండు చేతులు జోడించి నమస్కారం చేశాను.
     "అదేంటి  అయ్యగారూ!మీలాంటి గొప్పోడు నాకు దండం పెట్టడం" అన్నాడు రాజయ్య.
    "డబ్బు ఉన్నోడు గొప్పోడు కాదు. మనసున్న వాడే గొప్పోడు. ఆ మనసు నీకుంది. రేపు పనిలోకి వచ్చేయి!" అనిబైక్ స్టార్ట్ చేసాను.
    బైక్  డ్రైవ్ చేస్తున్న నాకు ఆకాశంలో ఒక నక్షత్రం మెరుస్తూ కనిపించింది.
   నాకు రాజయ్య గుర్తుకు వచ్చాడు!!
~~~~~~
{మంచి సందేశం ఉన్న ఈ కథను చదివాక, మీతోపాటు ఇంకా కొందరికి కూడా పంపించాను. మీకు నచ్చితే మీరూ మరికొందరికి షేర్ చేయండి. అదీ మరి ఆనందం అంటే..... —-వెలిశెట్టి నారాయణరావు🙏}
 😊😊😊😊😊😊😊

అవిటి శరీరానికి కానీ మనస్సుకు కాదు

 🔔 అనగనగా 🔔

శాతవాహన ఎక్స్ ప్రెస్   స్టేషన్లో  వచ్చి ఆగింది. ఖమ్మంలో అది ఎక్కువసేపు  ఆగదు. వేగంగా కదిలి ఆఖరి  బోగి ఎక్కింది చిత్ర.  ఇంటర్మీడియట్ స్పాట్ కి  అందుకోవాలంటే,    ఆ ట్రైన్ లో  వెళితేనే టైంకి  స్పాట్ సెంటరుకి  చేరు కోగలదు. ఆ బోగి లో కూడా సీట్స్ ఏమి ఖాళీగా లేవు.  ఇంత లో ఎవరో
"మాడం" అన్న మాట వినిపించింది.
"మీరు ఇక్కడ కూర్చోండి" సీట్ ఆఫర్ చేసిన ఆ వ్యక్తి కేసి చూసింది.

ఇరవై ఏళ్ళు ఉంటాయేమో. సన్నగా, ఎండుపుల్లలా వున్నాడు.
అంత సన్నటి మనిషిని చిత్ర ఎప్పుడు చూసి వుండలేదు.

చిత్ర వెంటనే తేరుకొని,        వెళ్లి  కిటికీ ప్రక్కన సీట్లో కూర్చొని, "నిలబడ్డావెందుకు,

 నువ్వు కూడా వచ్చికూర్చో" అన్నది   సీట్ ఆఫర్ చేసిన అతని కేసి చూస్తూ.  
మామూలువాళ్ళు అంత ఈజీగా తేరుకునేవాళ్ళు కాదు. చిత్ర టీనేజ్ పిల్లల టీచర్.   అందుకే అతనిని  చూడగానే కలిగిన భావాలను దాచుకోగలిగింది.

ఆ  అబ్బాయి, "ఫర్వా లేదు మాడం, మీరు కూర్చోండి" అన్నాడు నమ్రతగా.

“సీట్ వున్నప్పుడు నువ్వు నిల్చోవడం దేనికి?  వచ్చి కూర్చో"

ఆ అబ్బాయి సంకోచంగా వచ్చి తనకు  తగలకుండ కూర్చున్నాడు మేడం నన్ను ఎవరు పక్కన కూర్చోనివ్వరు కూర్చోరు మేడం మా నాన్న తప్ప అతన్ని చూస్తూ, ఎదుట కూర్చున్న వ్యక్తికేసి చూసింది.
ఏదో జుగుప్స లాంటి భావం   అతని మొహంలో  కదలాడింది. మనిషి బాహ్య రూపానికి  ఎంత ప్రాధాన్యం ఈ లోకంలో !  అనుకొన్నది చిత్ర.

“నీపేరేమిటి?"
"నిశాంత్   మేడమ్"
“ఎవరైనా ఏమయినా అడిగినప్పుడు వాళ్ళకేసి చూస్తూ మాట్లాడాలి!" నవ్వుతూ అన్నది....

     సరే మేడం

ఆతను తలెత్తి ఆమె కేసి చూశాడు. అతని కళ్ళల్లో  యేదో తెలియని బాధ.

చిత్ర అతన్ని పరీక్ష గా చూసింది. ఎండుపుల్లలాంటి, నల్లటి శరీరం లోతైన కాంతి లేని కళ్ళు,  సన్నని ఎముకలాంటి ముక్కు.  ముందుకు పొడుచుకు వచ్చిన చెవులు, ఏ కోశాన ఇరవైఏళ్ళ యవ్వనపు ఛాయలేని , మెరుపు లేని శరీరం.  జాలేసింది చిత్రకు.
ఎటువంటి  భావాలు  తన మొహం లో కనపడనీయకుండా, "డిగ్రీ చేస్తున్నావా?” అని అడిగింది.
"అవునండి,  బి.ఏ ఇంగ్లీష్ లిటరేచర్"
“గుడ్, తెలుగు సాహిత్యం చదువుతావా,! ఇంగ్లీష్ ఒక్కటేనా ?"    
 "అప్పుడప్పుడు తెలుగు సాహిత్యం చదువుతుం టానండి."
'అలా కాదు, మాతృ భాష రానివారు పర భాషలో ప్రావీణ్యం సాధించలేరు" అంటూ ఏ ఏ రైటర్స్ సాహిత్యం చదవాలో అతనికి సజెస్ట్ చేసింది. అతను ఎంతో శ్రద్దగా ఆమె చెప్పిన పేర్లన్నీ నోటుబుక్ లో  నోట్ చేసుకొన్నాడు.
అతను వరంగల్ డిగ్రీ కాలేజీలో చదువుతున్నాడు. హాస్టల్లో తోటి విద్యార్థులెవరూ అతనితో స్నేహం చేయటానికి సుముఖత చూపించే వారు కాదు. ఇంట్లో కూడా అంతే.  అక్క , అన్న తనని దగ్గరకు రానివ్వరని, తమ్ముడని చెప్పుకోవటానికి సిగ్గుపడతారని చెప్పాడు. ఆ మాట చెబుతున్నప్పుడు అతని కళ్ళల్లో నీళ్లు!
చాల బాధ అనిపించింది చిత్రకు "మీ అమ్మా, నాన్న ఎలా వుంటారు నీతో?” అడిగింది.
“అమ్మ తరచూ తిట్టిపోస్తుంది.  నన్నెక్కడికీ తీసుకు పోయేదికాదు. తిట్టినందుకు మళ్లీ ఏడుస్తుంది."
"నాన్న ఎలా వుంటారు నీతో?"
“మా నాన్నకి  చాలా ప్రేమ నేనంటే   నాన్న నన్ను బాగా చదువుకోమని చెబుతారు.” తండ్రి గురించి చెబుతున్నప్పుడు అతని  కళ్ళల్లో వెలుగు.  “అసలు నేను పుట్టగానే పాలివ్వకుంటే, వాడే పోతాడు అని  ఇరుగు,పొరుగు వారు అందరూ మా అమ్మకు సలహా    ఇచ్చారట కానీ నాన్న అందుకు ఒప్పుకోలేదు ‘వాడలా పుట్టడానికి వాడు కారణం కాదు’ అంటూ  నన్ను మా అమ్మ దగ్గిర పడుకోబెట్టారట.  అసలు నేను బ్రతుకుతానని ఎవరూ అనుకోలేదట మేడం, అంత బలహీనంగా వుండేవాడినట.”



"మాడం, అన్నీ ఉన్న పిల్లల్ని ఎవరైనా ప్రేమిస్తారు, నాన్న ప్రేమే లేకపోతే నేనెప్పుడో చనిపోయేవాడినండి. మా నాన్న ఇంట్లో వున్నప్పుడు నన్ను ఎవరూ ఏమీ అనరు మేడమ్. నాన్న మాత్రం నన్ను చాలా ప్రేమగా చూస్తారు."
"మొదట నన్ను నాన్న హాస్టల్ లో జాయిన్ చేసారు, కాని నాతో ఎవ్వరూ ఫ్రెండ్షిప్ చేసేవారు కాదు. నా రూమ్మేట్ గా ఉండటానికి ఎవరూ ఇష్ట పడలేదండి. నాన్న నా బాధ చూడలేక ఆయన ఫ్రెండ్ ఇంట్లో ఒక రూమ్ రెంట్ కి  తీసుకొన్నారు. నన్ను బాధపడవద్దని, బాగా చదువుకోమని చెబుతారండి. నాకు చాలా సార్లు నేను బ్రతికి ఏమి సాధించాలి ఈ శరీరంతో  అని అనిపిస్తుందండి."

"అలా అనకూడదు”, చిన్నగా మందలించింది.

వరంగల్ వచ్చేదాకా ఆ అబ్బాయి యేదో ఒకటి చెబుతూనే వున్నాడు. చిత్ర  స్టేషన్ దాటి ఆటో ఎక్కుతుండగా అడిగాడు,
“సాయంత్రం మళ్ళీ ఇదే ట్రైన్ కి వెళతారా  మేడమ్" అని!

"అవును", ఒక నిమిషం ఆలోచించి "సాయంత్రం కలుద్దాం", అన్నది.    నిశాంత్ మొహం పువ్వులా విచ్చింది.
                     **                                                                              

సాయంత్రం అతను నిజంగానే ఆమెకోసం ఎదురుచూస్తూ కనిపించాడు.
చిత్ర “ట్రైన్ లేట్  అట కదా" అన్నది.
“అవును, మేడం”
"కాంటీన్ కి వెళదామా?"
"నేనా ! మీతోనా ?"
“ఏం?     వెళదాం  పద!"   
కాంటీన్లో అందరూ ఆమెకేసి విచిత్రంగా చూడసాగేరు స్నాక్స్, కాఫీ  కి  ఆర్డరుచేసి బిల్  పే చేసింది.
"ఈ స్కెలిటన్ ఫ్రెండ్ ఎక్కడ దొరికాడు నీకు" అంటూ తోటి లెక్చరర్స్ ఎగతాళి చేసినా చిత్ర పట్టించుకోలేదు.


ఆమెతో స్పాట్ పూర్తయ్యేవరకు  నిశాంత్ ఆమెతో రోజూ ట్రావెల్ చేసాడు.
ఓ రోజు ఒక సుభాషితాన్ని ఆమెకి చూపించి దాని  అర్ధం అడిగాడు.
"వ స్స్త్రేణ  వపుషా వాచ
విద్యయా వినయేనచ
వ కారః  పంచభిర్యుక్తః
నారో భవతి పూజితః"
చిత్ర ఆ ఐదు ‘వ’ కారాలు  గురించి చెప్పింది అతనికి. పరిశుభ్రమైన వస్రాలు, ఆరోగ్యవంతమైన మంచి శరీరాకృతి, మంచి మాట, వినయము తో కూడిన విద్య , ఈ ఐదు ‘వ’ కారాలు  కలిగిన వ్యక్తి ఈ సమాజంలో గౌరవింపబడతాడు అని వివరించి చెప్పింది.
ఆమె వివరిస్తున్నప్పుడు నిశాంత్ ఆమెకేసి తదేకంగా చూడసాగేడు .
"ఏమిటి, అలా చూస్తున్నావు?"
"మీరు ఈ సుభాషితానికి బాగా సరిపోతారు మేడమ్!”
చిత్ర అతని లోని ఆత్మన్యూనతా భావాన్ని పసిగట్టింది."మీ స్కూల్ లో, కాలేజీ టీచర్స్ అంతా చాలా అందంగా వున్నారా?” అడిగింది.
 "లేదు” అన్నట్టు తలూపాడు.
"అందంగా లేకపోయినా, వాళ్ళ లోని విద్వత్తు ను  కదా మనం గౌరవించేది, నువ్వు ఇంతవరకు డిస్టింక్షన్ స్టూడెంట్ వి. వినయము, వివేకం తో కూడిన జ్ఞానం  ప్రపంచాన్ని జయింపచేస్తుంది నిశాంత్,   నిన్ను నువ్వు   తక్కువ చేసుకొని బ్రతకకు, అందరికీ అన్ని లభించవు, ఆ అయిదు ‘వ’ కారాల్లో నీకు  లేనిది
ఆ రెండోది.  అని నువ్వు బాధపడుతున్నావు, నీ చుట్టూ వున్న ప్రపంచం ఆ ఒక్క లోపాన్నికూడా విస్మరించేలా ఎదగాలి నువ్వు." అన్ని వున్నా ప్రేమ ఫలించలేదనో, యేవో చిన్న అపజయాలకు కూడా ఆత్మహత్యలు చేసుకునేవారు ఎంతోమంది. నీ కింకా నీ మీద నీకు కోపం కానీ, సమాజం పట్ల వ్యతిరేకత కానీ లేదు. ఈ ప్రపంచాన్ని నీ దారికి తెచ్చుకోవాలంటే నువ్వు బాగా చదువుకోవాలి. అందగాళ్ళకే ఈ సమాజంలో స్థానం అనుకొంటే అంతకంటే పిచ్చి ఆలోచన ఇంకొకటి ఉండదు. అలెగ్జాన్డర్ పొప్ , నియో  క్లాసికల్ ఏజ్ పోయెట్, మూడు అడుగులు  కూడా ఉండేవాడు కాదు, కాని ఎంత గొప్ప కవి అతడు! మన చుట్టూ మనకు స్ఫూర్తినిచ్చేవాళ్ళు చాలా మంది వుంటారు నిశాంత్, నువ్వు గమనించాలి, ఆ స్ఫూర్తి నీ గమనాన్ని నిర్దేశిస్తుంది "
నిశాంత్ కాసేపు తలవంచుకుని ఆలోచిస్తూ   కూర్చున్నాడు
నిశాంత్ ఆమెతో అలా పదిహేను రోజులు ట్రావెల్ చేసాడు. ఎన్నో విషయాలు షేర్ చేసుకొన్నాడు. ఒక తల్లి చుట్టూ తిరిగే పసివాడిలా ఆమె చెప్పే ప్రతి మాటను శ్రద్దగా వినేవాడు.
                ****               
    
నిశాంత్, " రేపటినుండి నేను రాను, త్వరలో నాపెళ్లి , తను   ఇండియన్ ఎయిర్ ఫోర్స్ లో   పని చేస్తారు." ఈ రోజే ఆఖరి  రోజు అని చెప్పింది.

ఆమె ఇంక తనకు కనపడదని అర్ధమయ్యింది నిశాంత్ కు కళ్ళలో నీరు చాలా బాదేసింది...

"మీతో ఒక సెల్ఫీ తీసుకోవచ్చా అమ్మా " మేడం
“అమ్మా” అనడం లో అతనిలోని ఆర్తి అర్ధమై, "వై నాట్'" అంటూ సెల్ఫీ దిగింది. ఆమె రైల్ దిగి వెళ్లిపోతుంటే, నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో  చూస్తూ ఉండి పోయాడు నిశాంత్. .
                     ***

పదేళ్ల కాలగమనంలో చిత్ర ఇద్దరు బిడ్డల తల్లి అయ్యింది. భర్త తోపాటు దేశంలో ఎక్కడ పోస్టింగ్స్ వస్తే అక్కడ ఉండాల్సి వచ్చేది.     నేవీ స్కూల్స్ లో ఉద్యోగం చేసేది.   భర్త ఉద్యోగరీత్యా హైదరాబాద్ వచ్చారు.   ఆ రోజు ఆడబిడ్డ కొడుకు రాహుల్ వచ్చి,
"మంచి మోటివేషనల్ స్పీచ్ వుంది వస్తారా " అంటూ వచ్చాడు.

ఆ రోజు భర్తతో కలిసి ఆ ప్రోగ్రాముకి వెళ్ళింది. హాల్ అప్పటికే దాదాపు నిండిపోయింది. లాస్ట్ రోలో సీట్స్ దొరకాయి, వక్త అప్పటికే స్టేజీమీద ఉన్నాడు. పరిచయ  కార్యక్రమంలో యువత హోరులో అతనిపేరు సరిగ్గా వినబడలేదు. యధాలాపంగా తలెత్తిన చిత్ర వక్త ని చూసి ఆశ్చర్య పోయింది.
కాషాయ  దుస్తుల్లో నిశాంత్!  సందేహ నివృత్తికోసం "అతని పే రేమిటి?”
“నిశాంత్ కృష్ణ ప్రభు!" చెప్పాడు రాహుల్.

సందేహం లేదు, ఆతను నిశాంత్, ఆహార్యం మారింది, అతని శరీరం మారలేదు. ఇస్కాన్ సభ్యుడయ్యాడు. తన జీవితాన్ని సవ్య దిశలో మళ్ళించాడు. దేశ,  విదేశాల్లో మోటివేషనల్ స్పీకర్ గా పేరుతెచ్చుకొన్నాడు.  

అతని స్పీచ్ మొదలయ్యింది. ఒక్కొక్క పరిచయం, మాట, జీవిత గమనాన్ని  ఎలా  మారుస్తాయో చెబుతూ అన్నాడు, "ఆ తల్లి పేరు ముఖ్యం కాదు,  పదేళ్ల క్రితం,  ఒక్క పదిహేను రోజుల ప్రయాణంలో నాలోని ఇన్ఫిరియారిటీ  కాంప్లెక్స్ ని  తొలగి పోయేలా  చేసి ,  దిశా నిర్దేశం చేసిన తల్లికి వందనం”ఆమె నాపాలిట దేవత,నా మొదటి గురువు చిత్ర మేడం అంటూ,తల్లి తండ్రులకు ఇంకా ఇస్కాన్ గురువు కు   కూడా నమస్కరించుతూ   ప్రోగ్రాం ఆరంభించాడు. ఆద్యంతం సభ నవ్వులతో ముంచెత్తుతోనే , యువతరానికి కావాల్సిన మార్గదర్శకాలు సూచించాడు. నైతిక విలువలు పాటించడం ఎంత  ముఖ్యమో చెప్పాడు. . సామాజిక బాద్యతలు ఏమిటో అవి ఎందుకు, ఎలా స్వీకరించాలో తెలియచేసారు.   
చిత్ర కన్నీళ్లు బయటపడకుండా ఆపు కొని, అనుకొన్నది  అతన్ని కలవాల్సిన అవసరమే ఇంక లేదు. ఆతడు తనకి గొప్పతనమంతా ఆపాదించాడు కానీ తాను చేసింది అణువంత.  అతను  ఆకాశమంత ఎత్తు ఎదిగాడు, ఇప్పుడా సుభాషితం లోని బాహ్య స్వరూపానికంటే అతని  అంతర్ స్వరూపం   విశ్వ  విఖ్యాత మై,  అతన్ని విశ్వ విజేతను  చేసింది.
సభలోనుంచి బయటకు వెలుతున్నది నిశాంత్ చూసి మేడం అన్నాడు ఆగిపోయింది చిత్ర !మేడం మీకోసం ఎప్పుడు నా మనస్సు వెతుకుతూనే ఉన్నది మేడం ఒక్కసారి మీ పాదాభివందనం తీసుకుంటాను మేడం నేను ఈ స్థాయికి రావడం మీరే కళ్ళలో నీరు తిరిగాయి చిత్రకు ! మేడం మీలాంటి వారు సమాజం లో వేళల్లో ఒక్కరు ఉన్న అవిటి వాళ్ళు ఎవరు వుండరు మేడం,అవిటి అనేవి శరీరానికి కానీ మనస్సుకు కాదని మీరు నిరూపించారు  మేడం 🙏🙏🙏🙏🙏
చదువులు చెప్పే ప్రతి గురువుకు ఈ యదార్ధ ఘటన అంకితం.